قراردادهای مشارکت عمومی-خصوصی (PPP) در پروژه های شهری

قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی به عنوان یکی از الگوهای نوین تامین مالی و اجرای پروژه های شهری، به ویژه در شرایط کاهش منابع پایدار شهرداری ها، با هدف ارتقاء کارایی و تسریع توسعه شهری مطرح شده اند. بررسی یافته های پژوهش های انجام شده در ایران نشان می دهد که هرچند برخی از شهرداری ها تجربه هایی در حوزه پروژه های مشارکتی در زمینه هایی چون مدیریت پسماند، ساخت فضاهای خدماتی و حمل ونقل داشته اند، اما نبود چارچوب های حقوقی شفاف، ضعف نهادی، کمبود تخصص قراردادی و فقدان ارزیابی مستمر از عوامل اصلی ناکارآمدی در اجرای این مدل به شمار می رود. موفقیت در این قراردادها وابسته به درک صحیح مفاهیم مشارکت، انتخاب مدل قراردادی متناسب، اعتمادسازی متقابل، و بهره گیری از شاخص های ارزیابی عملکرد است. مرور مطالعات انجام شده حاکی از آن است که وجود ساختار مدیریتی منسجم، شفافیت اطلاعات، نظام های نظارتی مستقل، و طراحی صحیح ساختار ریسک از الزامات حیاتی در اجرای اثربخش قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی در شهرداری هاست. به کارگیری این الزامات می تواند به افزایش بهره وری منابع، جلب مشارکت بخش خصوصی و ارتقاء کیفیت خدمات شهری منجر شود.

کلیدواژه ها:

مشارکت عمومی و خصوصی ، شهرداری ، پروژه شهری ، ارزیابی ریسک ، موفقیت قراردادی