بررسی ارکان و جنبه های تربیتی قاعده زرین اخلاق

قاعده ی زرین اخلاق، به عنوان یک اصل اخلاقی بنیادین، بر رفتار متقابل با دیگران بر اساس آنچه برای خود می پسندیم تاکید دارد. این قاعده در دو شکل مثبت و منفی بیان می شود: انجام دادن آنچه را که برای خود می پسندیم برای دیگران و اجتناب از رفتارهای ناپسند که برای خود نمی پسندیم. بررسی ارکان و جنبه های تربیتی این قاعده نشان می دهد که آن نه تنها به عنوان یک ابزار اخلاقی بلکه به عنوان پایه ای برای ایجاد روابط اجتماعی سالم عمل می کند. این قاعده با ترویج شفقت، رحمت و همدلی، زمینه ساز زندگی مسالمت آمیز در جامعه است. از نظر تربیتی، قاعده زرین کمک کننده به رشد اخلاقی افراد است تا بتوانند با درک نیازها و آرزوهای دیگران، روابطی سازنده تر داشته باشند. همچنین این قاعده از وجدان اخلاقی ناشی شده است؛ یعنی رفتار ما باید با باورهای اخلاقیمان هماهنگ باشد تا بتوانیم انتظار داشته باشیم دیگران نیز همان گونه رفتار کنند. این اصل اخلاقی نه تنها در ادیان مختلف بلکه در مکاتب فلسفی نیز مورد تایید قرار گرفته است و از دیرباز بخشی از فرهنگ های مختلف جهان بوده است. پایبند بودن به این قاعده سبب می شود که ما با دلسوزی، رحمت، سخاوت و خیرخواهی با دیگران رفتار کنیم؛ چرا که خواهان همه این موارد برای خود هستیم، و عدم رعایت آن باعث می شود خودخواهی ها و تعصبات بی جا در جامعه ریشه دواند. عدالت، انصاف، عفو و گذشت، امر به معروف و نهی از منکر، پرهیز از غرور و تکبر و خودخواهی سرمنشا ایجاد یک جامعه ی اخلاق مدار نمونه است.

کلیدواژه ها:

قاعده ی زرین اخلاق ، اخلاق تربیتی ، نهج البلاغه