تاثیر برنامه ریزی درسی مبتنی بر نیازهای روان شناختی دانش آموزان بر انگیزه تحصیلی: رویکرد مدیریت آموزشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه ریزی درسی مبتنی بر نیازهای روان شناختی دانش آموزان بر افزایش انگیزه تحصیلی آنان است. این مطالعه به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه دهم مدارس متوسطه شهر شهرکرد بود که از میان آن ها ۶۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل). گروه آزمایش در برنامه ریزی درسی مبتنی بر نیازهای روان شناختی شرکت کردند، درحالی که گروه کنترل برنامه آموزشی معمول خود را ادامه دادند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه انگیزه تحصیلی هارتر و مقیاس نیازهای روان شناختی بنیادی دسی و ریان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برنامه ریزی درسی مبتنی بر نیازهای روان شناختی تاثیر معناداری بر افزایش انگیزه تحصیلی دانش آموزان دارد .(p<۰.۰۵) همچنین، دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، بهبود قابل توجهی در انگیزه های درونی، احساس تعلق، و خودکارآمدی تحصیلی نشان دادند. یافته های پژوهش حاضر بر اهمیت توجه به نیازهای روان شناختی در فرایند برنامه ریزی درسی تاکید دارد و می تواند راهنمایی موثر برای سیاست گذاران و مدیران آموزشی در راستای بهبود کیفیت آموزش و ارتقای انگیزه تحصیلی دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، نیازهای روان شناختی ، انگیزه تحصیلی ، مدیریت آموزشی