پویشی بر مبانی تربیت پذیری انسان از منظر قران کریم

هدف اصلی مقاله حاضر بررسی تربیت پذیری از دیدگاه قرآن کریم است. روش پژوهش مقاله حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی بوده و روش جمع آوری اطلاعات، اسنادی-کتابخانه ای است. روش های تربیتی مجموعه ای از روش هایی است که به طور مستقیم و غیرمستقیم می تواند در تربیت انسان و پرورش استعدادها و فعلیت بخشی به قوای بشر در جهت دستیابی به کمالات بایسته و شایسته اش موثر باشد. در واقع فلسفه تعلیم و تربیت به عنوان فعالیتی ویژه، وظیفه سوق دادن انسان ها به سوی شناخت و انتخاب مسیرهای مطمئن برای سعادت مند شدن انسان را برعهده دارد. مبانی تربیت انسان در قرآن بر اصولی چون: فطرت گرایی، اعتدال گرایی و تربیت عقلایی، تفکر و تدبر، کرامت، کمال جویی، خانواده گرایی و تفاوت های اجتماعی استوار است. با توجه به مطالعات انجام شده و آیات قرآن کریم، پژوهش حاضر به این نتیجه رسید؛ که تربیت پذیری دارای اصولی است از جمله توحید، فطرت، مختار بودن، شناخت و آگاهی. برای اینکه انسان یک فرد تربیت پذیر باشد و تربیت در وی نمود ظاهری پیدا کند باید متصف به فضایل ذیل باشد: در هم تنیدگی تربیت اخلاقی و تربیت دینی، تهذیب ظاهر و باطن، پرورش روحیه تعقل اخلاقی، تعالی تدریجی، مراقبت دائم و مخالفت با هوای نفسانی.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، تربیت پذیری ، انسان ، تعلیم و تربیت