تاثیر بازی های گروهی بر تقویت همدلی و تعامل اجتماعی در کودکان ناشنوا

کودکان ناشنوا به دلیل محدودیت های ارتباطی و چالش های زبانی، اغلب در برقراری تعاملات اجتماعی و تقویت مهارت های همدلی با دیگران دچار مشکل هستند. این امر می تواند بر کیفیت روابط بین فردی و پذیرش اجتماعی آن ها تاثیر منفی بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی های گروهی بر تقویت همدلی و تعامل اجتماعی در کودکان ناشنوا انجام شد. جامعه آماری این مطالعه شامل کودکان ناشنوای ۸ تا ۱۲ ساله شهر سنندج بود. از میان این جامعه، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه بازی درمانی گروهی شرکت کردند که هر جلسه ۴۵ دقیقه به طول انجامید. در این جلسات از بازی هایی استفاده شد که هدف آن ها تقویت همکاری، تعامل، همدلی و مهارت های اجتماعی بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد همدلی دیویس (۱۹۸۰) و پرسشنامه تعاملات اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بازی های گروهی تاثیر معناداری بر افزایش نمرات همدلی (p<۰.۰۱) و تعامل اجتماعی (p<۰.۰۵) در کودکان ناشنوا داشته است. این یافته ها نشان می دهد که بازی های گروهی می توانند به عنوان یک روش مداخله ای اثربخش برای تقویت مهارت های عاطفی و اجتماعی کودکان ناشنوا مورد استفاده قرار گیرند. پیشنهاد می شود که مدارس ویژه ناشنوایان از برنامه های بازی درمانی گروهی به عنوان بخشی از برنامه های آموزشی و تربیتی خود بهره ببرند تا فرصت بیشتری برای رشد اجتماعی و عاطفی این کودکان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

بازی های گروهی ، همدلی ، تعامل اجتماعی ، کودکان ناشنوا