بررسی تاثیر کارورزی بر ارتقای کیفیت آموزش تربیت بدنی در مدارس

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر دوره های کارورزی بر ارتقای کیفیت آموزش تربیت بدنی در مدارس است. کارورزی به عنوان یکی از ارکان اساسی در تربیت معلمان، فرصتی برای پیوند دانش نظری با مهارت های عملی فراهم می کند. در این پژوهش از روش ترکیبی (کمی - کیفی) استفاده شد. جامعه آماری شامل معلمان تربیت بدنی و دانشجو - معلمان مدارس متوسطه بود که از میان آن ها ۳۰ معلم و ۲۰ دانشجو - معلم به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه های استاندارد، مصاحبه های نیمه ساختاریافته، و مشاهده عملکرد معلمان جمع آوری شد. داده های کمی با استفاده از آزمون T مستقل و تحلیل واریانس و داده های کیفی با روش تحلیل مضمون تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد که شرکت در دوره های کارورزی تاثیر مثبتی بر مهارت های تدریس معلمان تربیت بدنی، از جمله توانایی های آموزشی، مدیریت کلاس، و برنامه ریزی درسی داشته است. میانگین نمرات معلمان پس از کارورزی به طور معناداری افزایش یافت . (P < ۰.۰۱) بااین حال، چالش هایی نظیر عدم هماهنگی میان محتوای تئوریک و نیازهای عملی مدارس، کمبود منابع و امکانات، و فقدان بازخورد موثر در فرایند کارورزی مشاهده شد. نتایج پژوهش بر ضرورت طراحی برنامه های آموزشی مبتنی بر نیازهای عملی، افزایش تعداد معلمان راهنما، تامین تجهیزات لازم، و ایجاد سیستم های بازخورد ساختارمند تاکید دارد. این پژوهش نشان می دهد که با بهبود ساختارهای کارورزی می توان به ارتقای کیفیت آموزش تربیت بدنی در مدارس و توسعه حرفه ای معلمان دست یافت.

کلیدواژه ها:

کارورزی ، تربیت بدنی ، آموزش مدارس ، مهارت های تدریس ، ارتقای کیفیت آموزشی