پیش بینی آمادگی تدریس الکترونیکی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یزد براساس شایستگی های دیجیتالی و مهارت های ارتباطی

هدف این پژوهش پیش بینی آمادگی تدریس الکترونیکی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یزد براساس شایستگی های دیجیتالی و مهارت های ارتباطی بود. روش پژوهش به صورت توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ در نظر گرفته شدند. با توجه به جدول مورگان و با در نظر گرفتن ریزش احتمالی، تعداد ۳۴۰ نفر به روش نمونه گیری طبقه ای درصدی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارت های ارتباطی جرابک (۲۰۰۴)، پرسشنامه شایستگی دیجیتال مارتین (۲۰۰۹) و پرسشنامه آمادگی تدریس الکترونیکی واتکین و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه نرم افزاری spss نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که آمادگی تدریس الکترونیکی دانشجویان براساس شایستگی های دیجیتالی و مهارت های ارتباطی قابل پیش بینی است (۰۱/۰>p). بنابراین، می توان گفت که شایستگی های دیجیتالی و مهارت های ارتباطی از طریق افزایش توانایی دانشجویان در استفاده از ابزارها و فناوریهای موجود و نیز تسهیل تعاملات بهینه، آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشجویان را افزایش می دهند.

کلیدواژه ها:

آمادگی تدریس الکترونیکی ، شایستگی های دیجیتالی ، مهارت های ارتباطی ، دانشجویان دانشگاه فرهنگیان