تعلیم و تربیت در پرتو روانشناسی مثبت نگر، از نظریه تا عمل

تعلیم و تربیت از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا این فرآیند نقش مهمی در پیشرفت و توسعه فردی و اجتماعی انسان ها دارد. از جمله اهمیت های اصلی آن می توان به تقویت توانایی های عقلانی و عاطفی، افزایش دانش و مهارت ها، تشکیل شخصیت و هویت فردی، و گسترش ارتباطات اجتماعی و فرهنگی اشاره کرد. روانشناسی مثبت نگر به بررسی جنبه های مثبت و توانمندی های انسان می پردازد و بر افزایش خوشبختی، رضایت مندی و رشد فردی تاکید دارد. این رویکرد از مفاهیم کلیدی مانند شادی، خوشبختی، امید، معنا و دستاورد برای تبیین بهزیستی استفاده می کند. معلمان و والدین نقش مهمی در ترویج مثبت نگری در محیط آموزشی دارند. آن ها می توانند با ایجاد محیط های مثبت و حمایت کننده، تشویق به شناخت و پذیرش نقاط قوت و ضعف، و ایجاد تجربه های موفقیت آمیز، به بهبود رفاه عاطفی و روانی دانش آموزان کمک کنند. این تحقیق به روش کتابخانه ای و به صورت مروری یکپارچه، به کمک منابع نظری و پژوهشی مرتبط انجام شده؛ به این صورت که محتوای مورد بحث از کتب و مقالات موجود در این زمینه گردآوری گردیده است.

کلیدواژه ها:

تعلیم ، تربیت ، روانشناسی مثبت نگر