تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر پروژه (PBL) بر ارتقای خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی با در نظر گرفتن نقش میانجی انگیزش درونی انجام شد. از آنجا که آموزش ریاضی نقش بسزایی در توسعه مهارت های شناختی و تحلیلی دانش آموزان دارد، اما بسیاری از دانش آموزان در درک مفاهیم ریاضی با چالش مواجه اند، این پژوهش به دنبال یافتن روشی نوین برای بهبود یادگیری ریاضی بود. در یک طرح نیمه آزمایشی، ۳۸ دانش آموز به صورت تصادفی از میان دانش آموزان پایه سوم ابتدایی مدارس شهر سوران انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی (PBL) و گواه (روش سنتی) قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت ۸ هفته تحت آموزش مبتنی بر پروژه قرار گرفتند. برای سنجش متغیر ها از پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی، پرسشنامه انگیزش درونی و آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته استفاده شد. ابزارهای پژوهش دارای روایی محتوایی و پایایی مناسب (آلفای کرونباخ > ۰.۷) بودند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مبتنی بر پروژه به طور معناداری منجر به افزایش خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایشی شده است. همچنین، انگیزش درونی نقش میانجی مهمی در رابطه بین PBL و خودکارآمدی ریاضی ایفا می کند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و در سطح معناداری ۰.۰۵ انجام شد. این یافته ها نشان می دهند که آموزش مبتنی بر پروژه با ایجاد محیط یادگیری فعال، مشارکتی و معنادار، به تقویت باورهای خودکارآمدی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک می کند. توصیه می شود آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان روشی موثر در آموزش ریاضی در مدارس ابتدایی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، انگیزش درونی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش مبتنی بر پروژه