زیبایی شناسی در تربیت؛ تحلیل تطبیقی رویکرد سند تحول بنیادین و نظریه تجربه زیباییشناختی

پژوهش حاضر با هدف تطبیق نظریه زیبایی شناسی سند تحول بنیادین نظام تعلیم وتربیت در جمهوری اسلامی ایران با دیدگاه تجربه زیبایی شناختی جان دیویی انجام شده است. این تحقیق با استفاده از روش تحلیل مفهومی به تبین زیبایی شناسی پرداخته و با به کارگیری روش پژوهش ترکیبی، ساختار زیبایی شناسی در سند تحول و نظریه دیویی را مورد بررسی قرار داده است. در نهایت با ترکیب سازوار آنها به تعریف گسترده و عملی تری از نظریه زیبایی شناختی در حوزه تربیتی ارائه شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که زیبایی شناسی از نظر دیویی مبتنی بر تجربه محیطی است و نتایج تجربه را بهعنوان معیار اصلی تربیت در نظر گرفته است. در مقابل سند تحول بنیادین علاوه بر تجربه و حس، بر جهان معقول و معنوی تاکید کرده و تزکیه را محرک بعد زیباییشناسی مطرح نموده است. همچنین درک فطرت الهی و جهان هستی برای هویت یابی را بهعنوان غایت مطلوب زیباییشناسی معرفی کرده است. هر دو دیدگاه به مولفه های مشترکی مانند: انسجام، تخیل، احساس، همدردی و عاطفه تاکید دارند؛ اما میتوان با تعامل محیطی و تجربه زیباییشناسی در زندگی روزمره دیویی، از آن به عنوان عاملی کلیدی در توسعه تجربه اخلاقی و معنوی دانش آموزان بهره برد.

کلیدواژه ها:

زیباییشناسی ، سند تحول ، جان دیویی ، امور تربیتی