تکنولوژی آموزشی و ارتقاء مهارت های اجتماعی کودکان

این مقاله به بررسی تاثیر تکنولوژی آموزشی بر ارتقای مهارت های اجتماعی کودکان می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل و ارزیابی نقش تکنولوژی آموزشی در بهبود مهارت های اجتماعی کودکان است. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و مروری انجام شده و با بررسی متون و مقالات علمی موجود، به تحلیل دقیق این موضوع پرداخته شده است. یافته های پژوهش شامل تعاریف و توضیحات مربوط به تکنولوژی آموزشی و مهارت های اجتماعی کودکان است. تکنولوژی آموزشی به عنوان ابزارهایی که از فناوری برای بهبود فرآیندهای یادگیری استفاده می کنند، معرفی شده و مهارت های اجتماعی به عنوان توانایی های ارتباطی و تعاملی کودکان تعریف گردیده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده صحیح و مناسب از تکنولوژی آموزشی می تواند تاثیر مثبت و معناداری بر مهارت های اجتماعی کودکان داشته باشد. تکنولوژی آموزشی می تواند فرصت های متعددی برای تعاملات اجتماعی، همکاری و تقویت مهارت های ارتباطی فراهم کند. تاکید این پژوهش بر اهمیت استفاده هدایت شده و مناسب از این ابزارها است تا اثرات مثبت آن به حداکثر برسد. علاوه بر این، مشخص شد که آموزش های مبتنی بر تکنولوژی می تواند محیط های آموزشی را جذاب تر و یادگیری را تعاملی تر کند، که این خود می تواند به بهبود مشارکت و انگیزه کودکان در فرآیند آموزشی منجر شود. همچنین، نتایج نشان دهنده این است که تکنولوژی آموزشی نه تنها به تقویت مهارت های شناختی کمک می کند، بلکه با ایجاد فرصت هایی برای همکاری و تعامل، زمینه ساز توسعه مهارت های اجتماعی نیز می باشد. در نهایت، این مقاله بر ضرورت مدیریت متعادل و مسئولانه استفاده از تکنولوژی در آموزش تاکید دارد تا ضمن بهره مندی از مزایای آن، از آثار منفی احتمالی نیز جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی آموزشی ، مهارت های اجتماعی ، کودکان