مروری بر تاثیرات بازی درمانی بر یادگیری و تنظیم هیجان دانش آموزان دوره ابتدایی

بازی نقش اساسی در رشد، یادگیری و آشنایی کودکان با جهان واقعی دارد و از اهمیت بالایی برخوردار است. مقاله حاضر با بررسی تاریخچه و ویژگی های بازی، به تاثیرات درمانی و آموزشی آن می پردازد. داده های پژوهش از میان مقالات (۱۳۷۹-۱۴۰۲) و کتب (۱۳۶۹-۱۴۰۰) گردآوری شده و از روش کیفی و تحقیق کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بازی درمانی ابزاری موثر برای بهبود وضعیت احساسی، رفتاری و شناختی کودکان است و شامل دو نوع فعال و غیرفعال می باشد. در بازی درمانی فعال، درمانگر با تعامل مستقیم و استفاده از ابزارهای هدفمند به بهبود رفتار کودک کمک می کند، در حالی که در روش غیرفعال، کودک آزادانه بازی کرده و درمانگر نقش مشاهده گر دارد. این روش ها که بر نظریه هایی چون پیاژه، فروید و کلین استوارند، به کودکان در درک و بیان احساسات پیچیده، مدیریت اضطراب و بهبود مهارت های اجتماعی کمک می کنند. بازی درمانی با ترکیب مولفه های شناختی، آموزشی و درمانی، زمینه ساز یادگیری بهتر و زندگی احساسی سالم تر برای کودکان است.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، احساسات ، دانش آموزان ، ابتدایی