رهیافت های مدیریت شهری در ارتقای محیط شهری با رویکرد سرزندگی شهروندان

شهرها و فضاهایی که در دل آنها خلق می شوند، هر روز بصورت آگاهانه یا نا آگاهانه توسط شهروندان ادراک می شوند. رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن ها، موجب بروز بحران های مختلف در زندگی و نزول کیفیت محیط شهری شده است. زیست گاه انسانی هنگامی می تواند بیش ترین مطلوبیت را برای انسان دربرداشته باشد که انتظارات وی را در ابعاد مختلف، زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و... برآورده سازد. چنانچه هریک از این عوامل، در محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیات مطلوب باشند، بر احساس و ادراک وی از فضا و درنتیجه بر سطح رضایت مندی او از محیط زندگی تاثیرگذار خواهد بود. این فضاها به عنوان بستری برای شکل گیری حیات جمعی افراد باید پاسخگوی نیازهای اجتماعی شهروندان برای حضور در اجتماع، استفاده از فضاهای عمومی و تعامل با دیگران باشند اما متاسفانه شهرهای امروزی درگیر معضلاتی هستند که این ارتباط و تعامل را دچار مشکل نموده است. نتایج نشان می دهد آنچنان که باید به فضاهای شهری جهت ایجاد سرزندگی، پویایی شهر و ارتقای کیفیت های محیطی توجه نمی شود، بر این اساس و به منظور ارتقای قرارگاه های رفتاری به عنوان یکی از مولفه هایی که برای تعاملات اجتماعی افراد در اینگونه فضاها موثر واقع می شود، اهمیت چندانی در نظر گرفته نمی شود.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، پایداری محلات