بازیابی چاههای آب

بخش عمده ای از نیازهای آبهای آشامیدنی، کشاورزی و صنعتی جوامع از طریق منابع آبهای زیرزمینی تأمین می گردد. استفاده از منابع زیرزمینی عموماً از طریق حفر چاه امکان پذیر می شود. چاههای آب پس از مدتی کارکردن دچار مشکل گرفتگی می شوند و ظرفیت ویژه اولیه خود را از دست می دهند. بررسی علت کاهش آبدهی چاه و بدنبال آن بازیابی و نگهداری به موقع، تدابیری است که در بالا بردن عمر مفید و توان آبدهی چاه مؤثر می باشد. روش بازیابی و نگهداری چاه با توجه به شرایط مختلف زمین شناسی، هیدرولوژیکی، کیفیت آب، نوع ساختمان وتجهیزات چاه متفاوت است. اهداف: عمل احیاء و بازیابی چاه به منظور کاهش هزینه پمپاژ و بدست آوردن ظرفیت ویژه از دست رفته، افزایش طول عمر چاه، توان آبدهی چاه و بهبود کیفیت آب صورت می گیرد. روش کار: جهت انتخاب مناسبترین روش بازیابی چاه، باید ظرفیت ویژه و دبی پمپاژ چاه بازده چاه، افت سطح استاتیک آب، انواع آبخوان، نوع ساختمان و تجهیزات چاه، علل انسداد چاه و عوامل مؤثر در کاهش آبدهی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرند. سپس برای بازیابی چاه مراحل زیر مورد نظر قرار می گیرد: 1-بازیابی اولیه 2-اجرای روشهای مختلف بازیابی 3-توسعه مجدد چاه. روشهای مختلف بازیابی چاه عبارتند از: کاربرد متناوب گاز دیاکسید کربن، سونار جت، استفاده از مواد شیمیایی از جمله انواع اسیدها، روش آکوافرید.. بعد از اتمام بازیابی چاه عملیات نگهداری چاه برای جلوگیری از ورود اکسیژن به داخل چاه و کاهش رشد هوازی باکتری ها صورت می گیرد. از جمله روشهای نگهداری سیستم LABS می باشد. نتایج: مطالعات و عملیات صورت گرفته نشان می دهد که بازیابی چاه، دبی چاه را به میزان دو برابر افزایش داده و همچنین بازیابی چاه فقط 10 تا 20 درصد هزینه جایگزینی چاه جدید را شامل می شود. بنابراین بازیابی چاه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و از لحاظ بهداشتی برای بهبود کیفیت آب مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

بازیابی چاه آب ، Rehabilitation ، ظرفیت ویژه