حذف فنل با استفاده از خاکستر سبوس برنج و کربن فعال از محلولهای آبی

پساب بسیاری از صنایع حای آلاینده های آلی از جمله فنل هستند که حذف آنها از طریق فرآیندهای متداول تصفیه بیولوژیکی سخت یا غیر ممکن می باشد. به همین دلیل در مطالعه حاضر، آزمایشات به منظور جذب سطحی فنل با استفاده از خاکستر سبوس برنج و کربن گرانوله از محلولهای آبی انجام شد. روش اجرا: در این تحقیق، خاکستر سبوس برنج در سه دمای 300، 400 و 500 درجه سانتیگراد تهیه شد. مطالعات ناپیوسته سینتیکی و ایزوترم به منظور ارزیابی اثر زمان تماسف pH، غلظت اولیه فنل و دوز جاذب صورت گرفت. یافته ها و نتیجه گیری: مطالعات ناپیوسته سینتیکی نشان داد که به منظور جذب سطحی 10 میلی گرم در لیتر فنل بر روی خاکسترهای سبوس برنج و کربن فعال گرانوله به زمان تعادل 5 ساعت نیاز می باشد. حداکثر ظرفیت جذب فنل توسط خاکسترهای سبوس برنج تهیه شده در سه دمای 300، 400 و 500 درجه سانتیگراد و کربن فعال گرانوله نیز به ترتیب معادل 0/951، 0/989 و 1 میلی گرم فنل در هر گرم جاذب بدست آمد. مطالعات ناپیوسته نشان داد که pH بهینه به منظور جذب فنل توسط جاذبهای مورد مطالعه در دمای آزمایشگاه (21+2 درجه سانتیگراد) معادل 5 می باشد. مطالعات ناپیوسته آشکار ساخت که در حالت تعادل، ظرفیت جذب فنل با افزایش غلظت اولیه فنل (300-10 میلی گرم در لیتر)، افزایش و با افزایش دوز جاذب (10-1 گرم در لیتر)، کاهش می یابد. طبق مطالعات سینتیکی مشخص شد که عمل جذب فنل بر روی جاذبها به نوعی از واکنش درجه اول پیروی می کند. برازش مدلهای جذب فروندلیچ و لانگمویر در مورد داده های تعادلی بدست آمده نیز در مورد هر جاذب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فرآیند جذب فنل بر روی خاکسترهای سبوس برنج تهیه شده در دو دمای 400 و 500 درجه سانتیگراد و کربن فعال گرانوله از مدل ایزوترم فروندلیچ و فرآیند جذب فنل بر روی خاکستر سبوس برنج تهیه شده در دمای 300 درجه سانتیگراد از مدل ایزوترم لانگمویر تبعیت می کند. نهایتاً اینکه، این مطالعات نشان داد که از خاکستر سبوس برنج می توان به عنوان یک جاذب جدید و کارا به منظور حذف فنل از محلولهای آبی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی ، فنل ، محلول آبی ، خاکستر سبوس برنج ، کربن فعال گرانوله