پیش بینی سلامت عمومی دانش آموزان بر اساس سبک های مقابله ای آنان در دوره متوسطه شهر تهران

هدف این پژوهش پیش بینی سلامت عمومی دانش آموزان بر اساس سبک های مقابله ای آنان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و همخوانی و جامعه مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران بود حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۳۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای تعیین شد. جهت جمع آوری داده ها از دو ابزار عمده الف) پرسش نامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن (۲۰۰۰) دارای ۶۶ سوال ۵ گزینه ای در ۲ مقیاس سبک حل مساله و سبک هیجانی؛ ب) پرسش نامه سلامت عمومی گلدنبرگ دارای ۲۸ سوال چهارگزینه ای در ۴ زیر مقیاس: ۱. نشانه بدنی، ۲. اضطراب و بی خوابی، ۳. نارسا کنشوری اجتماعی و ۴. افسردگی وخیم، استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون رگرسیون چند متغیری)استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که از روی نمرات سبک های مقابله ای می توان سلامت عمومی دانش آموزان را پیش بینی کرد، قدرت پیش بینی سبک مقابله ای حل مساله بیش تر از سبک مقابله ای هیجانی بود. سبک مقابله ای حل مساله با سلامت عمومی رابطه مثبت و اثر افزایشی دارد و سهم بیشتری در تبیین سلامت عمومی دانش آموزان دارند. سبک مقابله ای هیجانی با سلامت عمومی رابطه معکوس و منفی و اثر کاهشی دارند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که سبک های مقابله ای مساله مدار را می توان به عنوان عامل پیشگیری تنیدگی و افزایش سلامت عمومی معرفی کرد. شیوه مقابله با تنیدگی اکتسابی است و می توان آن را تغییر داد. ازاین رو می توان با فراهم نمودن فرصت های آموزشی جدید به دانش آموزان کمک کرد تا شیوه های مخرب و ناکارآمد مقابله با مشکلات خود را تغییر دهند و شیوه های کارآمدتری به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

سبک های مقابله ای ، سبک حل مساله ، سبک هیجانی ، سلامت عمومی.