تحلیل روایت شناسانه داستان رستم و سهراب در گذار از متن ادبی به متن تصویری بر مبنای الگوی ریخت شناسی پراپ

بستر اولیه داستانها به طور معمول متن ادبی است . هنگامی که داستان توسط یک نقاش ترسیم می شود به خاطر محدودیت ها و امکاناتی که دارد، فقط می تواند قسمتی از کل را بیان کند. پراپ داستان ها را به تعدادی نقش ویژه و نقش الگو تقسیم کرد و ساختار داستان را دسته بندی کرد، اکثرآنهادر همه داستانها وجود دارند. در پژوهش پیش رو متن ادبی و نقاشی قهوه خانه ای از داستان رستم و سهراب، مورد بررسی قرار داده شده ، بسامد و ماهیت نقش ویژه ها در هر دو مورد مقایسه قرار گرفته . روش تحقیق به شیوه توصیفی تحلیلی و گرد آوری مطالب به روش کتابخانه ای بوده است. داستان رستم و سهراب از شاهنامه فردوسی یکی از داستانهای طولانی شاهنامه است و از آن نگاره های زیادی رسم شده. نقاشی قهوه خانه ای سعی در حفظ شاهنامه خوانی و فرهنگ ملی داشته . نقاشی رستم و سهراب ازمنصور وفایی یکی از آثار دهه های اخیر است که مرحله به مرحله داستان را در یک پرده به سبک نقاشی قهوه خانه ای به نمایش گذاشته است. در این پژوهش هر دو متن مورد تحلیل ساختاری بر طبق الگوی پراپ قرار گرفت و این نتایج حاصل شد که در هر دو تعداد زیادی از نقش ویژه های پراپی به کار رفته بود برخی در هر دو متن به کار رفته و برخی فقط در یک متن. بنابراین ماهیت و بسامد هر نقش ویژه وابسته به بستر مقصد است

کلیدواژه ها:

رستم و سهراب ، نقاشی قهوه خانه ای ، پراپ ، ساختارشناسی