کارکرد سیمامعنایی تایپوگرافی در طراحی عناوین کتاب های تصویری کودک

«تایپوگرافی» اصطلاحی در ارتباط تصویری است که می توان آنرا متناظر با آرایه «سیمامعنایی» در ادبیات دانست. کار تایپوگرافی، بصری کردن نوشتار است و کار سیمامعنایی، ایجاد ارتباط بین سیمای بصری و معنای زبانی کلام مکتوب. این پژوهش در صدد است که بین آرایه ادبی «سیمامعنایی» و شگرد گرافیکی «تایپوگرافی» پل بزند و کارکردهای سیمامعنایی تایپوگرافی را رده بندی کند. در همین راستا پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی در پی پاسخ به چگونگی برهم کنش معنایی دو وجه نوشتاری و دیداری تایپوگرافی های عناوین کتاب های کودک است. جامعه آماری مورد مطالعه، هشتاد عنوان کتاب گروه سنی «الف» و «ب» است. اسکات و نیکولایوا برهم کنش نوشتار و ابژه فرا نوشتاری تصویر را مطمح نظر قرار داده اند، لیکن پژوهش حاضر با تسری روش دسته بندی ایشان، برهم کنش دو وجه دیداری و خوانداری نوشتار را مورد توجه قرار می دهد. برهم کنش وجه دیداری و خوانداری عنوان با برهم کنش عنوان و تصویر روی جلد تفاوت دارد؛ اما این دو مستقل از هم نیستند. نتیجه پژوهش پیش رو، کارکرد معنایی سیمای عبارات تایپوگرافیک را در کتاب های کودک به پنج دسته تقسیم می کند: تقارنی، تکمیلی، توسیعی، ترکیبی و تناقضی.

کلیدواژه ها:

کتاب کودک ، جلد کتاب ، عنوان ، تایپوگرافی ، نیکولایوا