بررسی اثر تعامل خانواده و مدرسه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان همواره یکی از دغدغه های اصلی نظام های آموزشی در سراسر جهان بوده است. در این میان، تعامل میان خانواده و مدرسه به عنوان دو نهاد اساسی تربیتی، نقش بسزایی در شکل گیری انگیزش، نگرش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تعامل میان خانواده و مدرسه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل والدین، معلمان و دانش آموزان پایه های مختلف دوره ابتدایی در چند منطقه آموزشی منتخب بود و نمونه ای به حجم ۳۰۰ نفر به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (رگرسیون چندگانه، آزمون همبستگی پیرسون) بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که تعامل مثبت و موثر میان خانواده و مدرسه تاثیر معناداری بر افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. عواملی چون میزان مشارکت والدین در فعالیت های آموزشی، ارتباط منظم بین والدین و معلمان، آگاهی والدین از وضعیت درسی فرزند، و حضور در جلسات مدرسه از جمله مولفه های کلیدی تعامل موثر خانواده و مدرسه بودند. همچنین مشخص شد که هرچه سطح تحصیلات والدین و آگاهی آنان از شیوه های تربیتی و آموزشی بالاتر باشد، تعامل با مدرسه به شکل موثرتری صورت می گیرد و تاثیر مثبت تری بر عملکرد تحصیلی فرزندان دارد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که تقویت پیوند خانواده و مدرسه می تواند به عنوان راهکاری کلیدی در جهت ارتقای کیفیت آموزشی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی مد نظر قرار گیرد. توصیه می شود مدیران مدارس با ایجاد بسترهای مناسب برای مشارکت بیشتر والدین، همچون برگزاری جلسات آموزشی مشترک، کارگاه های والدین، و استفاده از فناوری های ارتباطی، به تقویت این تعامل بپردازند.

کلیدواژه ها:

تعامل خانواده و مدرسه ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، مشارکت والدین ، ارتباط خانه و مدرسه.