نقش معلمان در توسعه مهارت های ارتباطی و حل تعارض در کودکان

یکی از چالش های مهم در فرایند رشد اجتماعی کودکان، ناتوانی در برقراری ارتباط موثر و مدیریت سازنده تعارضات روزمره است. مهارت های ارتباطی و حل تعارض، از جمله توانایی هایی هستند که به کودکان امکان می دهند در تعامل با دیگران موفق تر عمل کرده، از بروز پرخاشگری و انزوا جلوگیری کنند و در مسیر رشد هیجانی، رفتاری و تحصیلی گام بردارند. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه ی مروری با هدف بررسی نقش معلمان در تقویت این دو حوزه کلیدی در کودکان دبستانی است. یافته ها نشان می دهند که معلمان، به عنوان الگوهای رفتاری و آموزش دهندگان مستقیم، می توانند نقش مهمی در شکل دهی این مهارت ها ایفا کنند. از طریق روش هایی چون آموزش مستقیم، ایفای نقش، بازی های گروهی، میانجی گری در تعارضات کلاسی و ایجاد فضای امن برای ابراز احساسات، معلمان می توانند کودکان را در مسیر یادگیری تعامل موثر و مدیریت مثبت تعارض یاری دهند. در این مقاله ابتدا مفاهیم مهارت های ارتباطی و حل تعارض و انواع آن ها تعریف و تبیین شده و سپس با تکیه بر مبانی نظری (نظریه یادگیری اجتماعی بندورا، رویکرد فرهنگی-اجتماعی ویگوتسکی و مدل های رفتاری)، به تبیین نقش آموزشی و تربیتی معلمان در پرورش این توانایی ها پرداخته شده است. در پایان، راهکارهایی عملی برای تقویت این مهارت ها در بستر مدرسه و کلاس درس ارائه شده و بر ضرورت گنجاندن این آموزش ها در برنامه درسی مدارس تاکید شده است. توسعه این مهارت ها، زمینه ساز شکل گیری نسلی توانمندتر، مسئول تر و سازگارتر با جامعه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، حل تعارض ، کودکان ، معلمان