ارائه مدلی کارا برای افزایش قابلیت دسترسی سیستم های دارای قطعات تعمیرپذیر و تعمیرناپذیر به صورت چند هدفه مسئله تخصیص اجزای مازاد

قابلیت اعتماد و قابلیت دسترسی از جمله مشخصه­های مهم در اکثر سیستم­ها بالاخص سیستم­های الکترونیکی و مکانیکی هستند که در صنایع ارتباطات هوایی، شبکه­های اینترنتی، سیستم­های مخابراتی، سیستم­های تولید نیرو، تسهیلات تولیدی و غیره مطرح می باشند که از جمله مهمترین دلایل آن افزایش پیچیدگی سیستمها، سخت و حساس­تر شدن فضای رقابتی بازار، افزایش هزینه­های تولید در صورت ایجاد توقف و... می­باشد. در این مقاله با الهام از تحقیقات صورت گرفته در زمینه قابلیت اعتماد و بهینه­سازی قابلیت اعتماد سیستم­ها، مدلی با تابع هدف چندگانه ارائه شده که تابع هدف آن شامل بهینه سازی قابلیت دسترسی و هزینه کل سیستم­ها، در شرایطی که سیستم شامل هر دو نوع قطعه تعمیرناپذیر و تعمیرپذیر  باشد. در این مدل قابلیت دسترسی سیستم علاوه بر تخصیص اجزای مازاد به زیرسیستم ها، تخصیص قابلیت دسترسی برای اجزا نیز در نظر گرفته شده است که این امر باعث افزایش انعطاف­پذیری مدل برای افزایش قابلیت دسترسی سیستم­ها می ­باشد. برای حل مدل طراحی شده، از الگوریتم ژنتیک مبتنی بر چینش جواب­های ممتاز ناچیره  (NSGA-II) استفاده شده است که دارای توان بالا برای حل چنین مسائلی می­باشد. در پایان نیز برای بیان کارائی مدل پبشنهادی و روش حل آن یک مثال عددی ارائه شده است که در این مثال سیستمی در نظر گرفته شده است که بخشی از اجزاء تشکیل دهنده آن  تعمیرناپذیر و  بخش دیگر  آن تعمیرپذیر می­باشد.

کلیدواژه ها:

قابلیت اعتماد ، قابلیت دسترسی ، مدل چند هدفه ، تخصیص قابلیت دسترسی-اجزای مازاد ، قطعات تعمیرناپذیر و قطعات تعمیرپذیر ، الگوریتم ژنتیک مبتنی بر چینش جواب های ممتاز ناچیره