پیش بینی سبک والدگری براساس تمایزیافتگی با میانجی گری پردازش هیجانی

مقدمه: یکی از موضوعات مهمی که هر خانواده ای با آن روبرو است؛ فراهم کردن محیط وشرایط مناسب برای پرورش و تربیت فرزندان است. محیط خانواده و نحوه تعامل والدین با فرزندان (سبک والدگری) نقش بسزایی در رشد، سلامت روان و کاهش مشکلات رفتاری فرزندان دارد. از آنجا که تعامل با فرزندان و والدگری نیازمند ایجاد توازن و تعادل است و والدین باید قادر به مدیریت تعاملات با فرزندان خود و در مواجهه با استرسورها در هریک از مراحل تحولی خانواده باشند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی سبک والدگری براساس تمایزیافتگی با میانجیگری پردازش هیجانی بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع تحقیقات کمی است. نمونه۱۲۲ نفری از والدین به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های سبک والدگری بامریند (۱۹۷۳)، تمایزیافتگی ۱۹۸۸ و پردازش هیجانی ۲۰۰۷ که از طریق پرس الین در فضای مجازی در اختیارشان قرارگرفت تا پاسخ دهند. در این پژوهش پس از محاسبه میانگین و انحراف معیار و متغیر های مورد مطالعه با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و سوبل با استفاده از نرم افزار SPSS داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد تمایز یافتگی و پردازش هیجانی قادر به پیش بینی سبک والدگری هستند (۰۵/۰> p). تمایزیافتگی پردازش هیجانی را پیش بینی می کند (۰۵/۰> p.) پردازش هیجانی در رابطه بین تمایزیافتگ ی و سبک والدگری نقش میانجی ن دارد و حضور و عدم حضور آن نقشی در ارتباط بین تمایزیافتگی و سبک والدگری ایفا نمی کند. اما از آنجا که هرکدام از متغیرهای تمایزیافتگی و پردازش هیجانی ارتباط مستقیم با سبک والدگری دارند می توان به منظور بهبود سطح تمایزیافتگی و پردازش هیجانی والدین، به آنان در اتخاذ سبک والدگری کارآمدکمک کرد تا در تعامل با فرزندان، فراهم کردن محیط تربیتی متناسب و روبرو شدن با استرسورهای زندگی به طور موثر و کارآمدی عمل کنند.

کلیدواژه ها:

سبک والدگری ، تمایزیافتگی ، پردازش هیجانی