الگوی نظری فرصت-جبران بر اساس منابع اسلامی برای والدگری معنوی خداسو

در روایات اسلامی در والدگری، افزون بر محور فردی یعنی فعالیت والدینی، نیز محور تعاملی وجود دارد که شامل والد و فرزند می شود و برای تعادل و تعالی بخشی فرزند، هر یک دارای نقش به سزائی هستند و آموزه های آن قابلیت مدل سازی را دارد. پژوهش حاضر با هدف استخراج الگوی فرصت-جبران به روش تحلیل-اسنادی کلاسیک در مطالعات اسلامی انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کیفی متون و سپس الگوپردازی نظری در چارچوب تحلیلی آنها، انجام شد. بدین منظور پس از تحلیل و کدگذاری بیش از ۵۰ حدیث و آیات مرتبط با موضوع پژوهش، ۱۶ روایت اعتباریابی شد به منظور بررسی روایی محتوایی مولفه ها و مستندات مربوطه در اختیار ۳ نفر از کارشناسان قرار گرفت و نظر کارشناسان نیز بررسی و یافته ها نسبت به میزان مطابقت با مستندات (CVI) و ضروری بودن مقوله ها (CVR) با ۱۰۰% تایید و طبق نتایج به دست آمده الگوی نظری با دو مولفه ی فرصت و جبران، تجزیه و تحلیل شد. بررسی ها نشان داد که مولفه ی فرصت معطوف به والدین و مولفه ی جبران معطوف به فرزند است. بر این اساس، برای عملیاتی ساختن این الگو با ابزارهای تربیتی همچون عفو و صفح، رفق و مدارا و احسان که با سازه قلب در ارتباط است، می توان برنامه هایی جامع و معنوی طراحی کرد. این الگو می تواند برای افزایش کارآمدی تعامل بین والد و فرزند در تکنیک والدگری معنوی خداسو مورد آزمون قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرصت ، جبران ، ترخیص ، والدگری معنوی خداسو