تاکتیک سخنرانی براساس درونگرایی و برونگرایی سخنران

پژوهش حاضر با هدف تاکتیک های سخنرانی براساس درونگرایی و برونگرایی سخنران انجام گردید. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی، از لحاظ ماهیت و روش جزء تحقیقات توصیفی و همبستگی، از لحاظ نوع دادهها جزء تحقیقات کمی و از لحاظ مکان و زمان اجراء جزء تحقیقات مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان میباشند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ در این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل و به روش طبقه ای نسبی به نسبت دانشکدهها به تعداد ۷۰ نفر انتخاب شد، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که شامل پرسشنامه ۲۴ سوالی ویژگی های شخصیتی آیزنک و آیزنک (۱۹۷۵) و پرسشنامه ۱۵ سوالی تاکتیک های سخنرانی با اقتباسی از پژوهش های آزاماتوا ۲۰۲۲، سیدوروا ۲۰۲۱ و ناچوا ۲۰۲۲ بود. نتایج پژوهش براساس معادلات ساختاری حاکی از آن بود که شخصیت درونگرایی و برونگرایی سخنران به ترتیب به میزان ۲۷% و ۶۱% بر تاکتیک های سخنرانی تاثیر مثبت گذاشتند و از آنجا که ضریب بتای مربوط به شخصیت برونگرایی بیشتر از درونگرایی بود، می توان نتیجه گرفت که افراد برونگرا بیشتر از افراد درونگرا قادرند از تاکتیک های سخنرانی مطلوب تر و مناسب تر در فرایند سخنرانی خود بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

تاکتیک های سخنرانی ، درونگرایی ، برونگرایی