پیش بینی رشد شناختی از حیث توانایی حل مساله براساس قدرت ذهن آگاهی در فرایند سخنرانی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رشد شناختی از حیث توانایی حل مساله براساس قدرت ذهن آگاهی در فرایند سخنرانی انجام گردید. این پژوهش از لحاظ روش جزء تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها یک تحقیق کمی بود و جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان بودند، به طوری که در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ در این دانشگاه در مقاطع تحصیلی کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل می کردند. نمونه آماری با استفاده از روش تصادفی طبقه ای نسبی و براساس نرم افزار تعیین حجم نمونه G*Power به تعداد ۲۵۰ نفر برآورد گردید. به طوری که از هر دانشکده دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان (طبقه) و به نسبت تعداد کل دانشجویان (نسبت)، شرکت کنندگان به صورت تصادفی انتخاب شدند. رشد شناختی با پرسشنامه رشد اجتماعی-شناختی وایلند، توانایی حل مساله براساس آزمون حل مساله برج لندن و قدرت ذهن آگاهی با استفاده از پرسشنامه براون و رایان (۲۰۰۳) مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج پژوهش براساس معادلات ساختاری حاکی از آن بود که ذهن آگاهی در فرایند سخنرانی به طور مستقیم به میزان ۲۳% بر رشد شناختی و همچنین به میزان ۶۹% بر توانایی حل مساله تاثیر گذاشت و توانایی حل مساله به میزان ۶۳% رشد شناختی را تبیین کرد، همچنین ذهن آگاهی در فرایند سخنرانی بر رشد شناختی به طور غیرمستقیم و با نقش میانجی توانایی حل مساله به میزان ۴۳%، موثر بود. بنابراین رشد شناختی هم از مسیر مستقیم و هم از مسیر غیرمستقیم (اثر کل) به میزان ۶۶% تحت تاثیر ذهن آگاهی در فرایند سخنرانی بود و در این بین توانایی حل مساله به عنوان متغیر میانجی جزئی نقش آفرینی نمود.

کلیدواژه ها:

رشد شناختی ، توانایی حل مساله ، قدرت ذهن آگاهی ، فرایند سخنرانی