بررسی نقش میانجیگری سرسختی براساس رابطه ی دینداری، شفقت با خود با انسجام خانواده در بین زنان

هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش میانجیگری سرسختی براساس رابطه ی دینداری، شفقت با خود با انسجام خانواده در بین زنان بود. پژوهش از جهت هدف، کاربردی، از نظر ماهیت، توصیفی و از حیث ارتباط بین متغیرهای پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بودند که ۳۲۵ (نفر بر مبنای نظریه نظر کالین، ۲۰۱۱) به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه دینداری سراج زاده و همکاران (۱۳۹۲)، پرسشنامه شفقت با خود نف ۲۰۰۳، پرسشنامه انسجام خانواده اولسون (۱۹۹۹)، پرسشنامه سرسختی کوباسا و همکاران (۱۹۸۲) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصفی با استفاده از آمارهایی همچون میانگین و انحراف معیار و استنباطی با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و توسط نرم افزار SPSS و نرم افزار AMOS-۲۴ استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد، مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. مقدار ضریب تاثیر مستقیم شفقت به خود به انسجام خانواده مقدار ۳۶.۰، ضریب تاثیر مستقیم دینداری به انسجام خانواده مقدار ۲۷.۰، مسیر دینداری به سرسختی ۲۴.۰، ضریب تاثیر مستقیم سرسختی به انسجام خانواده مقدار ۱۷.۰ بدست آمد و معنی دار شده بود (۰.۰۱انسجام خانواده از طریق سرسختی ۰.۰۳ بدست آمد که معنی دار نبود (۰.۰۵دینداری به انسجام خانواده از طریق سرسختی ۰.۴۲ بدست آمد که معنی دار بود (۰.۰۱>p.). بنابراین سرسختی رابطه ی بین دینداری با انسجام خانواده در بین زنان را نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

سرسختی ، دینداری ، شفقت با خود ، انسجام خانواده