مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان اصلاح سوگیری با درمان ترکیبی در اختلال افسردگی

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری، اصلاح سوگیری توجه و روش ترکیبی در کاهش شدت افسردگی می باشد. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی تک آزمودنی با چند خط پایه است. بدین شکل که آزمودنی ها در خط پایه های مختلف قرار می گیرند و پس از اتمام خط پایه به شکل تصادفی وارد درمان می شوند. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه افراد مبتلا به افسردگی شهر اراک می باشد که در سال ۲۰۴۱ به کلینیک های رواندرمانی سطح شهر مراجعه کرده بودند. تعداد ۲۱ نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند که در ۳ گروه ۷ نفری قرار گرفتند. ابزار تحقیق در این مطالعه شامل پرسشنامه افسردگی بک فرم بلند (BDI-II) و تست کاوش نقطه می باشد که با آزمون دات پروب آزمایش شدند. در نهایت، پاسخ های بدست آمده نشان می دهد که هر سه روش درمانی انتخاب شده در درمان افسردگی موثر است، ولی در مورد گروه سوم (گروه درمان ترکیبی)، روند کاهش شدت علائم بسیار واضح تر خود را نشان داده است. به طوری که، تاثیر و درصد تغییر (کاهش) افسردگی در گروه با درمان ترکیبی بیشتر از گروه با درمان شناختی-رفتاری و تاثیر و درصد تغییر گروه با درمان شناختی-رفتاری بیشتر از گروه با درمان اصلاح سوگیری توجه بوده است. پیشنهاد می شود در درمان افسردگی، هر دو روش درمان شناختی-رفتاری و درمان اصلاح سوگیری توجه به کار گرفته شود، چرا که بر مبنای یافته های پژوهش حاضر، درمان ترکیبی این دو روش، تاثیر به مراتب بهتری بر درمان افسردگی دارد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، اختلالات خلقی ، درمان شناختی-رفتاری ، درمان اصلاح سوگیری توجه