بررسی تاثیر آموزش مهارت های حرکتی بنیادین بر رشد شناختی و جسمی دانش آموزان

هدف از این مقاله بررسی تاثیر آموزش مهارت های حرکتی بنیادین بر رشد شناختی و جسمی دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به افزایش نشانه های کاهش تحرک بدنی در میان کودکان و پیامدهای آن بر عملکرد تحصیلی و سلامت روان، پرداختن به پیوند میان رشد جسمی و شناختی به عنوان رویکردی علمی و پیشگیرانه در نظام آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله با روش تحلیلی–مروری، بر پایه منابع معتبر داخلی و بین المللی، به تبیین مفاهیم بنیادین مهارت های حرکتی، طبقه بندی آن ها، و مراحل رشد حرکتی در کودکان پرداخته و با بهره گیری از نظریه های گالاهو، دایموند، پیاژه و کلب، چارچوبی نظری برای تبیین رابطه میان حرکت و شناخت ترسیم می کند. بررسی پیشینه پژوهش نشان می دهد که آموزش ساختاریافته مهارت های حرکتی می تواند به بهبود عملکردهای اجرایی، تقویت طرحواره های شناختی، و افزایش انگیزه و اعتمادبه نفس در دانش آموزان منجر شود. این مقاله با تحلیل مزایا و فرصت های این نوع آموزش برای دانش آموزان و نظام آموزشی، و همچنین شناسایی چالش هایی همچون نگاه ابزاری به درس تربیت بدنی و کمبود معلمان متخصص، راهکارهایی چون طراحی برنامه های درسی مبتنی بر حرکت، تلفیق فعالیت های بدنی با یادگیری شناختی، و غربالگری رشد حرکتی را پیشنهاد می کند. در نهایت، تاکید می شود که نهادینه سازی ارتباط بین حرکت و یادگیری در سیاست گذاری آموزشی، می تواند به توسعه پایدار و همه جانبه نسل آینده منجر شود. همچنین، طراحی مداخلات بین رشته ای و پژوهش های بلندمدت برای ارزیابی اثربخشی این رویکرد در بهبود موفقیت تحصیلی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های حرکتی بنیادین ، رشد شناختی ، رشد جسمی ، تربیت بدنی شناخت محور