ماهیت پوشش گیاهی و بیوتوپ های شهری بندر کیاشهر

گیاهان شهری خدمات بوم سازگانی متعددی را برای رفاه جسمی و روحی انسان­ها فراهم می­کنند. شناخت این گیاهان برای حفظ تنوع زیستی و خدمات بوم سازگانی بسیار مهم است. این مطالعه بر روی فلور شهر بندر کیاشهر و رویشگاه­های مختلف موجود متمرکز شده است. شهر بندر کیاشهر در کرانه جنوبی دریای خزر و بین دو ذخیره گاه مهم جنگل جلگه­ای صفرابسته و پارک ملی بوجاق واقع شده است. در طی مطالعه میدانی، ۲۲۰ گونه متعلق به ۱۹۰ جنس و ۷۶ تیره از از عرصه مورد مطالعه فهرست شدند. از نظر تنوع گونه­­ای غنی ترین تیره، گندمیان با ۲۶ گونه و کاسنیان با۲۰ گونه بودند. گونه­های موجود در سه گروه عمده، گیاهان دست کاشت زینتی، گیاهان باقیمانده از بوم سازگان بومی و گیاهان خود روی طبقه بندی شدند. شکل رویشی غالب گیاهان دست کاشت زینتی، فانروفیت­­ها (۴۶ گونه؛ ۵۶ درصد) بودند، در حالی­که تروفیت­ها (۷۱ گونه؛ ۵۳ درصد) رایج­ترین شکل رویشی گونه های باقیمانده و خود روی بودند. تعداد گونه های بومی از گونه های غیر بومی غالب­تر بود، به گونه ای که گیاهان غیر بومی با ۹۶ گونه، ۴۴ درصد از گیاهان شناسایی شده را شامل می­شوند، از میان گونه­های غیربومی ۱۷ گونه پتانسیل تهاجم داشتند. مناطق رها شده، حاشیه­ای و لکه های باقیمانده از رویشگاه اولیه حوزه شهر غنی گونه­ای بالاتری نسبت به سایر رویشگاه­های شهر داشتند. با توجه به اینکه گیاهان خودروی و مهاجم سبب همگن شدن پوشش گیاهی شهری می­شوند، جهت حفظ و حراست از تنوع زیستی پیشنهاد می­شود گونه های باقیمانده ­از بوم سازگان جلگه­ای حفظ شده و همچنین بکارگیری گیاهان زینتی بومی از اصول اولیه راهبردی مدیریت فضاهای سبز شهر های شمالی کشور در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

دریای کاسپین ، شهر ساحلی ، گیاهان باقی مانده ، گونه غیربومی ، گونه بومی