پرورش لارو شیرونومیده (DIPTERA) با استفاده از سطوح مختلف پری‎بیوتیک و تاثیر آن بر عملکرد رشد تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) انگشت قد

استفاده از پری بیوتیک ها در آبزی پروری موجب بهبود عملکرد رشد، تقویت سیستم ایمنی، و افزایش مقاومت در برابر بیماری ها از طریق تعدیل میکروبیوتای روده می شود. این مطالعه در دو مرحله در ابتدا به منظور بررسی استفاده از پری‎بیوتیک پرودی ۴۵۰ (حاوی مانان الیگوساکارید و بتاگلوکان) بر روی عملکرد رشد و مقدار کل زی‎توده در واحد سطح لارو شیرونومیده انجام شد. به این منظور، چهار سطح (تیمار) مختلف از پری‎بیوتیک شامل صفر (شاهد)، ۲۵۰ (P۲۵۰)، ۵۰۰ (P۵۰۰) و ۷۵۰ (P۷۵۰) میلی‎گرم تهیه شد و به یک کیلوگرم کود مرغی اضافه و سپس از این کود مرغی به عنوان بستر پرورش لارو شیرونومید در ۳ تکرار استفاده شد. لاروها پس از ده روز پرورش در دمای ۰.۷۹ ± ۲۵/۷۱ درجه‎ سانتی گراد، صید شدند. در ادامه به مدت ۱۴ روز به عنوان غذای تاسماهی سیبری انگشت قد (Acipenser baerii) با میانگین وزن اولیه ۰.۰۴ ± ۱/۱۴ گرم و با هدف بررسی تاثیر پری‎بیوتیک بر عملکرد رشد و برخی شاخص های ایمنی تاسماهی با همان تیمارها و در سه تکرار، استفاده شدند.  پس از اندازه‎گیری شاخص های  رشد در لاروهای شیرونومیده، مشخص شد که بیشترین وزن لارو را تیمار P۲۵۰ دارا بود (۰.۵ ± ۸/۵۰  میلی گرم) همچنین بعد از آن تیمار P۵۰۰ بهترین عملکرد رشد را دارا بود که با تیمار P۲۵۰ اختلاف معنی دار نداشت ولی با تیمارهای P۷۵۰ و شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (۰.۰۵>p). در مقدار کل زیتوده در واحد سطح بین تیمارها، اختلاف معنی داری وجود نداشت (۰.۰۵