بررسی میزان بازدهی استارت آپ های هوشمندسازی شهری به منظور دستیابی به پایداری در ایران

دستیابی به شاخص­های شهر هوشمند یکی از مهم ترین مسائلی است که امروزه در جهت رسیدن به پایداری شهری مطرح می­شود. یکی از راه­هایی که می­تواند سهولت دستیابی به شاخص­های شهر هوشمند را به وجود آورد، این است که به علت ناشناخته بودن این حوزه می­توان از استارت­آپ­ها کمک گرفت. استارت­آپ­ها کسب­وکارهای نوپایی هستند که در جهت حل یک مشکل یا ابداع یک نوآوری به وجود می­آیند. گرچه بسیاری از استارت­آپ­ها در شروع کار با شکست مواجه می­شوند اما به علت ماهیت ابداعی بودن و داشتن فکر جدید می­توانند در رسیدن به شاخص­های شهر هوشمند و در نتیجه دستیابی به پایداری شهری راهگشا باشند. بدین ترتیب این تحقیق به دنبال آن است که به بررسی میزان بازدهی استارت­آپ­های هوشمندسازی شهری در ایران جهت دستیابی به پایداری شهری بپردازد و با ارائه پیشنهادات مشکلات موجود در این زمینه را کاهش دهد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش آن توصیفی - تحلیلی می­باشد. نمونه موردی جهت تحصیل پرسش نامه به روش گلوله­برفی انتخاب شده و نمونه­هایی از استارت­آپ­های موفق در حوزه­های هوشمندسازی شهری در ایران جهت بررسی میزان بازدهی معرفی می­شوند. به منظور بررسی میزان بازدهی ابتدا با استفاده از روش سنتزپژوهی شاخص­های موردمطالعه در شش حوزه شهر هوشمند (جابه جایی، حکمرانی، محیط­زیست، مردم، زندگی و اقتصاد) شناسایی شده و با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی ارتباط شاخص­ها با حوزه­های شش­گانه مشخص می­شود و سپس با استفاده از آزمون T تک نمونه­ای میزان بازدهی استارت­آپ­ها در رسیدن به پایداری بررسی می­شود.نتایج آزمون تی بیانگر آن است که استارت­آپ­های حوزه­های جابجایی، حکمرانی و زندگی هوشمند در ایران در شرایط پایداری قرار دارند و به بازدهی مناسبی رسیده­اند اما در حوزه­های محیط­زیست، مردم و اقتصاد هوشمند هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به پایداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Start-up ، Smart city ، Intelligentization ، Sustainability ، استارت آپ ، شهر هوشمند ، هوشمندسازی ، پایداری