شناسایی ظرفیت های کالبدی توسعه درونی شهر با تاکید بر رشد هوشمند شهری(نمونه موردی : منطقه ۱۰ شهر تهران)

افزایش جمعیت و به دنبال آن گسترش فیزیکی شهرها در طول زمان باعث تغییرات مهمی در کاربری ها و فعالیت ها می گردد. شهر تهران در دهه های گذشته با این دگرگونی ها مواجه بوده است و نیز محور قزوین در منطقه ۱۰ نمونه ای از  این تحول بوده است.. هدف از این پژوهش شناسایی ظرفیت های کالبدی توسعه درونی که از اصول رشد هوشمند شهری است، در منطقه ۱۰ و به ویژه محور قزوین می باشد. روش انجام پژوهش آمیخته ای از روش های کمی و کیفی است. ابتدا با برداشت میدانی از وضعیت کاربری ها، فعالیت ها و بناهای موجود در محور با استفاده از نرم افزار Arc GIS ۱۰.۸ فضاهای قابل توسعه شناسایی شدند. سپس با روش پرسشنامه ای، وضعیت محلات جنوبی منطقه در ۴ بخش کالبدی، اجتماعی-امنیتی، زیست محیطی و اقتصادی ارزیابی گردید. در گام بعد برای شناسایی عوامل مهم ایجاد کننده وضعیت فعلی،مصاحبه با کسبه و ذی نفعان در محور صورت گرفت که متن مصاحبه با استفاده از نرم افزار MAXQUDA ۲۰۲۰. تجزیه و تحلیل گردید. بر اساس این پژوهش ۵۸/۳۹۲۸۸ مترمربع واحد فاقد فعالیت و همچنین ۶۱/۱۵۲۳۹۱ مترمربع بنای فرسوده وجود دارد ظرفیت مناسبی برای توسعه درونی می باشد. در ۳ بخش کالبدی، اجتماعی-امنیتی و اقتصادی بر خلاف بخش زیست محیطی به ترتیب محلات سلیمانی-تیموری، شبیری-جی، هفت چنار و بریانک وضعیت مناسبی دارند. ۲۵ عامل موثر بر ایجاد وضعیت فعلی از مصاحبه استخراج گردید که این کدها در چهار مقوله دولتی  سازمانی، مالکیت، مزیت رقابتی و نیز درونی جای می گیرند.

کلیدواژه ها:

Physical capacity ، Infill-development ، smart growth ، District ۱۰ ، Qazvin Street ، ، ظرفیت کالبدی ، توسعه میان افزا ، رشد هوشمند ، منطقه ۱۰ ، خیابان قزوین