نقش واقعیت افزوده و انعطاف پذیری و واقعیت مجازی در یادگیری دانش آموزان

فناوری های واقعیت افزوده و مجازی، پتانسیل شگرفی برای شخصی سازی و جذاب تر کردن تجربیات یادگیری دانش آموزان دارند. این پتانسیل را می توان از طریق چندین رویکرد نوآورانه محقق ساخت. اولین گام، درک نیازها و سبک های یادگیری متنوع دانش آموزان است. به جای رویکرد یکسان برای همه، می توان از اطلاعات جمع آوری شده از طریق ارزیابی های روان شناختی و آموزشی، برای ایجاد محتوای شخصی شده استفاده کرد. مثلا، دانش آموزانی که به یادگیری بصری گرایش دارند، می توانند با مدل های سه بعدی واقعیت مجازی تعامل بیشتری داشته باشند، در حالی که دانش آموزان با شیوه یادگیری شنیداری می توانند از توضیحات صوتی و ویدئویی غنی تر در محیط های واقعیت افزوده بهره مند شوند. طراحی محتوای یادگیری با استفاده از الگوهای یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی نیز می تواند به شخصی سازی بیشتر کمک کند. این الگوریتم ها می توانند با تجزیه و تحلیل عملکرد دانش آموز در تعامل با محیط مجازی، نقاط ضعف و قوت هر دانش آموز را شناسایی کنند و سپس محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فردی آنها را ارائه دهند. مثلا، اگر دانش آموز در درک مفهومی خاص مشکل دارد، محیط مجازی می تواند با استفاده از مثال های بیشتر و توضیحات دقیق تر، تجربه یادگیری را برای او شخصی سازی کند.

کلیدواژه ها:

پلتفرم مجازی ، یادگیری نوین ، فناوری ، محیط مجازی ، تدریس ، سیستم هوشمند.