تحلیل نقش ارتباطات بین سازمانی شهرداری با نهادهای محلی در توسعه پایدار شهری

در دهه های اخیر، مفهوم توسعه پایدار شهری به عنوان رویکردی جامع برای پاسخگویی به نیازهای رو به رشد شهرنشینی، حفاظت از محیط زیست، عدالت اجتماعی و رشد اقتصادی متوازن مورد توجه قرار گرفته است. تحقق این اهداف مستلزم همکاری و هماهنگی میان سازمان های مختلف شهری به ویژه شهرداری ها و نهادهای محلی از جمله شوراهای محلی، سازمان های مردم نهاد، بخش خصوصی، انجمن های محله محور و دیگر ارگان های ذی ربط است. در این راستا، ارتباطات بین سازمانی به عنوان ابزاری کلیدی برای به اشتراک گذاری اطلاعات، منابع، تخصص و تصمیم گیری مشارکتی نقش بسزایی در موفقیت سیاست ها و برنامه های توسعه پایدار ایفا می کند. مقاله حاضر با هدف تحلیل و تبیین نقش این ارتباطات در فرایند توسعه پایدار شهری، به مطالعه موردی شهرداری شهر پرند می پردازد و تعامل آن با نهادهای محلی را از منظر ساختاری، کارکردی و نهادی بررسی می نماید. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، ترکیبی از رویکرد کیفی و کمی با بهره گیری از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران شهرداری و نمایندگان نهادهای محلی و همچنین پرسش نامه مبتنی بر شاخص های ارتباطی و پایداری است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتباطات موثر و نهادمند بین شهرداری و نهادهای محلی نه تنها به بهبود کارآیی در ارائه خدمات شهری منجر می شود، بلکه مشارکت مردمی، پاسخگویی نهادی و شفافیت در تصمیم گیری را نیز ارتقاء می بخشد. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که نبود ساختارهای منسجم ارتباطی، ضعف در اعتماد بین نهادها و نبود چارچوب های قانونی مشخص، از جمله موانع اصلی در مسیر تحقق توسعه پایدار شهری هستند. در پایان، پیشنهاداتی برای تقویت پیوندهای بین سازمانی و نهادینه سازی آن ها در مدیریت شهری ارائه گردیده است. این مطالعه می تواند به عنوان مدلی برای سایر شهرهای در حال توسعه ایران در مسیر دستیابی به اهداف پایداری شهری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شهرداری ، ارتباطات بین سازمانی ، نهادهای محلی ، توسعه پایدار شهری ، حکمرانی محلی