استفاده از روش پاسخ سطح و طراحی مرکب مرکزی در بهینه سازی قندسازی از دورریز هرس درخت سپیدار در فرایند بیواتانول به روش هیدرولیز با اسید رقیق

محدود بودن منابع سوخت­های فسیلی و نیاز روزافزون به سوخت، آلودگی هوا و نیاز به سوخت­های سبز باعث شده تا بیواتانول به­ عنوان انرژی تجدید شونده مورد توجه قرار گیرد. این سوخت به طور عمده از گیاهان و فراورده ­های زراعی تولید می­ شود. به منظور تعیین پارامتر های موثر بر تولید شکر قابل تخمیر از هیدرولیز اسید رقیق دورریزهای درخت سپیدار در فرایند بیواتانول از روش پاسخ سطح و طراحی مرکب مرکزی استفاده شد. چوب درخت نخست با آب مقطر شسته شده و در معرض هوا و نور ­خورشید خشک شده و توسط آسیاب دیسکی ارتعاشی تا ۵۰ میکرومتر آسیاب و در پلاستیک های زیپ دار در هوای اتاق نگهداری شد و سپس در دماهای معین در محلول اسیدی در اتوکلاو به مدت تعیین شده گرما داده شد. به برای بررسی تاثیر سه متغیر اصلی  غلظت اسید، دما  و زمان بر روی شکر قابل تخمیر تولید شده دما در ۳ سطح ۱۴۰، ۱۶۰، و ۱۸۰ درجه سلسیوس غلظت اسید در ۳ سطح ۵/۰، ۱ ، و ۵/۱ درصد و زمان در ۳ سطح ۵، ۱۰، و ۱۵ دقیقه به­عنوان پایه انتخاب شد. با استفاده از آزمایش­ های کیفی مولیش، بارفورد و ریزرسینال ترکیب عمده فراورده­ی صاف شده گلوگز تشخیص داده شد. غلظت گلوکز با استفاده از روش لین انیون اندازه گیری و به­ وسیله یک معادله دو مجذوری مدل شد. نتیجه­ ها نشان داد که تولید گلوکز در  بازه ی تعریف شده بیش ­تر تحت تاثیر توان دوم دما و سپس  غلظت اسید وبه مقدار کم­ تر  تحت تاثیر زمان است. در دما و غلظت بالای اسید و زمان متوسط می­توان بیش­ ترین فراورده­ی گلوکز را تولید نمود.

کلیدواژه ها:

شکر قابل تخمیر ، هیدرولیز اسیدی ، سپیدار ، روش پاسخ سطحی ، طراحی مرکب مرکزی