رهایش کنترل شده زهر عقرب کمپسوبوتوس از نانوذره های کیتوزان به عنوان سامانه انتقال آنتی ژن

نانوذره ­های پلیمری به عنوان یکی از بهترین سامانه­ های انتقال دارو، در سال­های اخیر به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته ­اند. در این مطالعه نانوذره ­های پلیمری به روش ژله ­ای شدن یونی تری­پلی­فسفات (TPP) و کیتوزان تهیه شدند. سپس زهر عقرب کمپسوبوتوس  بر روی آن ها بارگزاری شد. ویژگی­ های فیزیکوشیمیایی نانوذره ­های به دست آمده و پارامترهای موثر بر آزادسازی زهر در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. ریخت شناسی و ویژگی نانوذره­ های کیتوزان دارای زهر به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) و فناوری طیف سنجی  FT-IR، تعیین شد و متوسط اندازه ذره­ ها و پتانسیل زتا با استفاده از DLS اندازه­ گیری شد. فناوری FT-IR، اتصال گروه تری­پلی­فسفات با گروه­ های آمین کیتوزان را در نانوذره ­ها تایید نمود و SEM ساختاری کروی، صاف و به تقریب همگن را برای نانوذره ­ها نشان داد. کپسوله کردن بهینه، با راندمان (۹۸/۹۹٪) و ظرفیت بارگزاری (۴۴/۸۰٪)، با استفاده از محلول کیتوزان با غلظت ۲ میلی­ گرم بر میلی­ لیتر، نسبت جرمی کیتوزان به TPP برابر با ۲ و غلظت اولیه ۵۰۰ میکرو­گرم بر میلی ­لیتر زهر عقرب به ­دست آمد. در شرایط آزمایشگاهی، در ۸ ساعت اولیه حدود ۲۰٪ آزادسازی زهر از نانوذره ­ها صورت گرفت و سپس به آرامی و با سرعت ثابت در ۷۲ ساعت، رهایش ادامه می­ی ابد. بنابراین می ­توان زهر عقرب کمپسوبوتوس، تثبیت شده روی نانوذره ­های کیتوزان را به عنوان یک سامانه انتقال آنتی­ژن در نظر گرفت. آزادسازی ناگهانی و یک ­باره در مورد این زهر دیده نمی­ شود و این یکی از نقطه­ های قوت نانوذره­ های کیتوزان دارای زهر تهیه شده می­ باشد، چرا که آزاد سازی تدریجی آنتی­ژن، برای تقویت سامانه ایمنی بسیار دارای اهمیت است.

کلیدواژه ها:

زهر عقرب کمپسوبوتوس ، سامانه انتقال آنتی ژن ، نانوذره های کیتوزان ، ژله ای شدن یونی ، نانوذره های پلیمری