تعلیم و تربیت در دوران صفویه

بزرگترین دستاورد صفویان پس از سالهای طولانی حکومت بیگانگان، اتحاد دوباره کشور تحت لوای پرچم مذهب شیعه در اوایل سده دهم هجری قمری بود که محیط تازه و مساعدی برای شکوفایی هنر، معماری و تعلیم و تربیت فراهم ساخت. عصر صفوی، زمان تداوم و تکامل و محیط آموزشی ایران بوده و برای اولین بار در تاریخ اسلام، نظریاتی منسجم در باب تعلیم و تعلم مدون گردیده است. در عصر حکومت صفویان، نهاد آموزش و پرورش از جایگاه ویژه ای برخوردار و تعلیم و تربیت شاهان صفوی مورد عنایت خاصی قرار می گیرد. هدف پژوهش آن است تا حسب استنادات و و استنتاج داده های تاریخی، تاثیرات مثبت و منفی سلسه صفوی بر تعلیم و تربیت ایران را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد و پیامدهای آن را بررسی نماید، مطالعه حاضر از نوع پژوهشهای بنیادی است که با روش تحقیق کیفی، مبتنی بر تحلیل محتوا انجام یافته و شیوه گردآوری داده ها در آن کتابخانه ای می باشد. به این ترتیب با بررسی متون مرتبط با تعلیم و تربیت در دوره صفویه مطالب لازم گردآوری شد و سپس به تبیین جمع بندی داده ها مبادرت گردیده، این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توضیحی بوده و برای تحلیل محتوای داده ها از منابع کتابخانه ای و سایر منابع اطلاعاتی استفاده شده است از این رو در این پژوهش، با تکیه برروش تحلیلی – اسنادی به بحث در ارتباط با سازه فوق پرداخته است.

کلیدواژه ها:

دوران صفویه ، تعلیم و تربیت ، تمدن اسلامی ، علوم دینی