بررسی تاثیر روش های تدریس تعاملی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس تعاملی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. در دنیای امروز، به ویژه در محیط های آموزشی، روش های تدریس سنتی دیگر نمی توانند به طور کامل نیازهای یادگیری دانش آموزان را برآورده کنند. به همین دلیل، روش های تدریس تعاملی به عنوان یک جایگزین موثر مطرح شده اند. این تحقیق به منظور بررسی اثربخشی این روش ها بر نتایج تحصیلی و یادگیری دانش آموزان طراحی شده است. در این پژوهش، از یک طرح آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد که در آن دو گروه آزمایش و کنترل با یکدیگر مقایسه شدند. گروه آزمایش تحت آموزش با روش های تدریس تعاملی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل از روش های سنتی آموزش بهره بردند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که گروه آزمایش که از روش های تدریس تعاملی استفاده کرده اند، در مقایسه با گروه کنترل، پیشرفت قابل توجهی در عملکرد تحصیلی خود داشتند. همچنین، میان میزان مشارکت دانش آموزان در فعالیت های تعاملی و پیشرفت تحصیلی آن ها رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. این یافته ها با مطالعات پیشین که به تاثیر مثبت یادگیری فعال و تعاملی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی اشاره داشته اند، هم راستا است. علاوه بر این، تحلیل داده ها نشان داد که روش های تدریس تعاملی می تواند انگیزه و مشارکت بیشتری را در دانش آموزان ایجاد کند و موجب ارتقای مهارت های اجتماعی و همکاری گروهی در آن ها شود. با توجه به نتایج این تحقیق، پیشنهاد می شود که معلمان و مسئولان آموزشی به استفاده از روش های تدریس تعاملی توجه بیشتری داشته باشند و از آن ها در فرآیند تدریس بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس تعاملی ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان دوره متوسطه