استفاده از روشهای زمین آماری در برآورد عمق لایه غیرقابل نفوذ در طرحهای زهکشی

طراحی درست شبکه های آبیاری و زهکشی نیاز به برآورد دقیق پارامترهای مربوطه دارد که با استفاده از روشهای جدید تخمین این امر امکان پذیر می گردد، از پارامترهای مهمی که در تعیین فاصله زهکش ها، موثر می باشند می توان به عمق لایه غیر قابل نفوذ منطقه اشاره نمود. برآورد دقیق این پارامتر در منطقه می تواند به تعیین دقیق فاصله زهکش ها منجر شود. از آنجا که روشهای جدید درون یابی بر پایه زمین آمار، با در نظر گرفتن تغییرات مکانی متغیرها نواقص روشهای کلاسیک را کاهش داده اند، لذا در این تحقیق پارامتر عمق لایه غیر قابل نفوذ به روشهای زمین آماری برآورد گردیده و با روش پولیگون بندی که روش معمول در طرح های زهکشی می باشد مقایسه گردید. نتایج نشان داد که از میان روشهای مبتنی بر زمین آمار، روش کریجینگ ساده، با ضریب تعیین ۰.۸۳ و ریشه میانگین مربعات خطا ۰.۲۶ (متر) دارای بهترین برازش برای برآورد عمق لایه غیر قابل نفوذ در منطقه بود. همچنین بهترین واریوگرام برازش داده شده در مدل کریجینگ ساده، واریوگرام توانی با اثر قطعه ای صفر و سقف ۱.۳۷ محاسبه گردید که نشان دهنده استحکام ساختار فضایی منطقه و تاثیر کامل مولفه ساختاردار بر مدل واریوگرام منطقه بود.

کلیدواژه ها:

طرح های زهکشی ، زمین آمار ، عمق لایه غیر قابل نفوذ ، کیریجینگ ، واریوگرام ، بهینه سازی