مدیریت نفوذ در شهرها با استفاده از حوضچه های نفوذ زیستی

مدیریت صحیح رواناب های سطحی ناشی از نزوالت جوی از جمله چالش های مهم و اساسی در توسعه پایدار شهری میباشد. افزایش روند شهر نشینی و گسترش سطوح نفوذ ناپذیر مانند آسفالت خیابان ها، سنگ فروش معابر و سطوح متراکم شده خاک موجب افزایش حجم رواناب و کاهش شدید نفوذ پذیری زمین شده و پیامدهای ناگواری همچون سیالب های ناگهانی، تخریب زیرساخت های شهری، فرسایش خاک و آلودگی منابع آب زیر زمینی به همراه دارد. حوضچه های نفوذ زیستی از جمله راهکارهای موثر و مفید جهت کاهش حجم رواناب، بهبود کیفیت آب و تغذیه منابع آب زیر زمینی شناخته می شود. این پژوهش جهت ارزیابی عملکرد این حوضچه ها در جهت میزان درصد کاهش حجم رواناب طراحی شده است. منطقه مورد مطالعه ناحیه شرقی شهرستان قزوین بوده که با مساحت ۱۲۱۴۰۵ مترمربع که شامل داده های اقلیمی و هیدرولوژیکی مانند بارش سالانه ۳۱۸ میلیمتر و خاک حوضچه از نوع شن خوب دانهبندی شده می باشند. طراحی شامل ۱۰ حوضچه بوده که به ابعاد۴۰ متر طول و۱ متر عرض بوده و همه باهم در ارتباط بوده ودر نقاط کلیدی منطقه جانمایی شده است. نتایج مدل سازی حاکی از این است حوضچه نفوذ زیستی توانسته است ۲۵ درصد از حجم رواناب تولیدی کاهش داده که این امر به بهبود تغذیه آب های زیر زمینی و کاهش خطرات سیالب کمک شایانی کرده و نشان از کارایی باالی این سازه در مدیریت رواناب شهری است. تحقیق حال حاضر نشان می دهد که طراحی های ساده و کم هزینه در صورت انطباق با شرایط محلی نتایج قابل توجهی در مدیریت رواناب شهری دارد. در نهایت استفاده از حوضچه های نفوذ زیستی به عنوان روشی پایدار برای بهبود شرایط محیط زیست و مدیریت منابع آبی در مناطق شهری توصیه شود.

کلیدواژه ها:

حوضچه نفوذ زیستی ، مدیریت شهری ، رویکرد توسعه کم اثر