پیشنمایی بارش و دمای حوزه آبخیز قره سو با تاکید بر عدم قطعیت مدلهای گردش عمومی

از مهمترین منابع عدم قطعیت در مباحث تغییر اقلیم بهکارگیری مدلهای مختلف گردش عمومی است که خروجیهای متفاوتی را برای متغیرهای اقلیمی تولید میکند. در کل استفاده از چندین مدل گردش عمومی و یا روشهای اجرای ترکیبی مدلها (EP) برای تاکید بر عدم قطعیت در پیشنمایی اقلیم، بهعلت تفاوتهای ساختاری در مدلهای جهانی اقلیم و همچنین عدم اطمینان در تغییرات شرایط اولیه مدلها یکی از راهکارهای کاهش عدم قطعیت مدلهای گردش عمومی است. برای این منظور دادههای ایستگاه سینوپتیک کرمانشاه در بازه زمانی ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۵ از سازمان هواشناسی و دادههای ریزگردانی شده حاصل از ۲۱ مدل گردش عمومی از سایت NASA (NEX-GDDP) برای دوره گذشته (۲۰۰۵-۱۹۷۶) و آینده (۲۰۴۹-۲۰۲۰) تحت سناریو RCP۴.۵ دریافت و پس از اطمینان از صحت دادهها و پیش پردازش های لازم، عدم قطعیت مدلهای گردش عمومی بررسی و جهت کاهش عدم قطعیت آن ها از روش های مختلف اجرای ترکیبی استفاده شد. نتایج مقایسه مدلها نشان داد که مدلهای MRI-CGCM۳، MPI-ESM-LR، BNU-ESM، ACCESS۱-۰، MIROC-ESM، MIROC-ESM-CHEM و MPI-ESM-MR از عملکرد مناسبتری در شبیهسازی دما و بارش برخوردار بودهاند. همچنین چنانچه انتظار میرفت بیشترین وزن به مدلهایی که کمترین خطا را داشته اند تعلق گرفته است، بهگونهایکه این مدلها بیشترین وزن را در مدلسازی بارش، دمای حداکثر و دمای حداقل دوره گذشته داشتهاند و میتوانند بهعنوان مناسبترین مدلهای پیشنمایی در آینده معرفی شوند که دارای کمترین عدم قطعیت در شبیهسازی دما و بارش میباشند. بررسی نتایج ضرایب آماری روشهای مختلف اجرای ترکیبی نشان داد که روش اجرای ترکیبی تعدادی از مدلها (MEP) با ضریب تعیین (R۲) ۹۵/۰ و ضریب کارایی (ME) ۹۲/۰ تخمین بهتری را در مقایسه با دادههای دوره پایه در ایستگاه سینوپتیک کرمانشاه ارائه داده است و درنهایت این روش بهعنوان بهترین روش اجرای ترکیبی مدلهای گردش عمومی در نظر گرفته شد.