اثربخشی یادگیری ترکیبی در مقایسه با آموزش سنتی در دروس علوم: فراتحلیل شواهد پژوهشی معاصر

یادگیری ترکیبی، به عنوان یک رویکرد آموزشی مبتنی بر ترکیب آموزش حضوری و مولفه های یادگیری آنلاین، در سال های اخیر به ویژه پس از همه گیری کووید-۱۹ توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است. این مقاله مروری با هدف فراتحلیل پژوهش های معاصر درباره اثربخشی یادگیری ترکیبی در مقایسه با آموزش سنتی در دروس علوم انجام شده است. روش پژوهش متاآنالیز بوده و با بررسی نظام مند مطالعات منتشر شده بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳، تفاوت های عملکردی، نگرشی و انگیزشی دانش آموزان و دانشجویان در محیط های یادگیری ترکیبی و سنتی مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد یادگیری ترکیبی به طور متوسط تاثیر مثبت کوچک تا متوسطی (اندازه اثر ۰. ۳۵) بر عملکرد یادگیرندگان در دروس علوم دارد، اما این تاثیر تحت تاثیر عوامل مداخله گر متعددی از جمله سطح تحصیلی، نوع محتوای علمی، شیوه های پیاده سازی، و بافت فرهنگی-آموزشی قرار می گیرد. همچنین، چالش های اجرایی شامل زیرساخت های فناوری، آمادگی مدرسان و یادگیرندگان، و نظام های پشتیبانی موسسات، موفقیت رویکردهای یادگیری ترکیبی را تحت تاثیر قرار می دهند. این مقاله با ارائه مدلی یکپارچه برای پیاده سازی موثر یادگیری ترکیبی در دروس علوم، راهکارهای عملی برای سیاست گذاران و مجریان آموزشی پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش سنتی ، آموزش علوم ، فراتحلیل ، اثربخشی آموزشی.