تاثیر فعالیت های مشارکتی مدرسه بر رشد عاطفی واجتماعی دانش آموزان

این مقاله مروری به بررسی تاثیر فعالیت های مشارکتی مدرسه بر رشد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی پژوهش، تحلیل و جمع بندی یافته های پژوهش های داخلی و خارجی منتشر شده در بازه زمانی ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ است که از طریق مطالعه اسنادی و کتابخانه ای در پایگاه های علمی نظیر Civilica و نشریات معتبر داخلی جمع آوری شده اند. فعالیت های مشارکتی در مدارس شامل برنامه های فوق برنامه، بازی های گروهی، روش های آموزشی تعاملی و فعالیت های در فضای باز و طبیعی است که نقش مهمی در تقویت مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ایفا می کنند. نتایج بررسی ها نشان می دهد که این فعالیت ها ضمن افزایش روحیه همکاری، تعامل و همدلی در دانش آموزان، زمینه ساز رشد مهارت های ارتباطی، خودکنترلی عاطفی و بهبود روابط بین فردی می باشند. همچنین، حمایت خانواده و عوامل اجرایی مدرسه از جمله معلمان و مدیران در تحقق اثربخشی این فعالیت ها نقش اساسی دارند. پژوهش های مورد بررسی همچنین به اهمیت محیط های آموزشی باز و طبیعی در تقویت رشد عاطفی و اجتماعی اشاره کرده اند. با توجه به چالش های موجود در این حوزه، ارتقاء برنامه ریزی و مدیریت فعالیت های مشارکتی در مدارس، آموزش معلمان، و تعامل موثر بین خانواده و مدرسه از جمله راهکارهای پیشنهادی برای افزایش کارایی این فعالیت ها است. این مقاله با تاکید بر اهمیت فعالیت های مشارکتی، نشان می دهد که توجه ویژه به این نوع فعالیت ها می تواند به رشد همه جانبه و متوازن دانش آموزان کمک کند و زمینه ساز ایجاد نسل هایی توانمند در مهارت های اجتماعی و عاطفی باشد.

کلیدواژه ها:

فعالیت های مشارکتی ، رشد عاطفی ، رشد اجتماعی ، دانش آموزان ، برنامه های فوق برنامه ، مهارت های اجتماعی ، آموزش تعاملی ، محیط آموزشی ، حمایت خانواده