بررسی اثر میکروویو بر روی ویژگی های فیزیکوشیمیایی سطح ایلمنیت

در این پژوهش از انرژی میکروویو برای اصلاح ویژگ ی های فیزیکوشیمیایی سطح ایلمنیت و بهبود قابلیت شناورسازی آن استفاده شد. نتیجه های آنالیز XPS نشان داد که پس از تابش میکروویو در اثر اکسایش Fe۲+ به Fe۳+ میزان یون های Fe۳+از ۵/۴۸ درصد به ۶۶ درصد افزایش یافت. در اثر این فرایند، اکسایش پتانسیل زتای سطح ایلمنیت کاهش یافت؛ به طوری که نقطه ایزوالکتریک آن از ۴/۵pH= به ۰/۳pH= تغییر پیدا کرد. افزایش میزان یون هایFe۳+ در سطح، باعث افزایش میزان جذب یون های اولئات و در نتیجه تشکیل اولئات آهن فریک پایدار می شد. بیشترین مقدار جذب اولئات در ۷-۶pH= اتفاق افتاد که در اثر آن زاویه تماس ایلمنیت پس از تابش میکروویو از ۰/۷۴ درجه به ۸/۷۸ درجه افزایش می یافت. پس از جذب اولئات پتانسیل زتا نیز برای ایلمنیت پیش و پس  از تابش به ترتیب ۳/۶۶- و ۱/۷۸- میلی ولت به دست آمد. بنابراین تغییر ویژگی های فیزیکوشیمیایی صورت گرفته پس از تابش میکروویو در سطح ایلمنیت منجر به افزایش آب گریزی و سرانجام افزایش قابلیت شناورسازی ایلمنیت در بازه ی گستره ای از pH شد.در این پژوهش از انرژی میکروویو برای اصلاح ویژگی های فیزیکوشیمیایی سطح ایلمنیت و بهبود قابلیت شناورسازی آن استفاده شد. نتیجه های آنالیز XPSنشان داد که پس از تابش میکروویو در اثر اکسایش Fe۲+ به Fe۳+میزان یون های Fe۳+از ۵/۴۸ درصد به ۶۶ درصد افزایش یافت. در اثر این فرایند، اکسایش پتانسیل زتای سطح ایلمنیت کاهش یافت؛ به طوری که نقطه ایزوالکتریک آن از ۴/۵pH= به ۰/۳pH= تغییر پیدا کرد. افزایش میزان یون هایFe۳+ در سطح، باعث افزایش میزان جذب یون های اولئات و در نتیجه تشکیل اولئات آهن فریک پایدار می شد. بیشترین مقدار جذب اولئات در ۷-۶pH= اتفاق افتاد که در اثر آن زاویه تماس ایلمنیت پس از تابش میکروویو از ۰/۷۴ درجه به ۸/۷۸ درجه افزایش می یافت. پس از جذب اولئات پتانسیل زتا نیز برای ایلمنیت پیش و پس  از تابش به ترتیب ۳/۶۶- و ۱/۷۸- میلی ولت به دست آمد. بنابراین تغییر ویژگی های فیزیکوشیمیایی صورت گرفته پس از تابش میکروویو در سطح ایلمنیت منجر به افزایش آب گریزی و سرانجام افزایش قابلیت شناورسازی ایلمنیت در بازه ی گستره ای از pH شد.

کلیدواژه ها:

ایلمنیت ، فلوتاسیون ، ویژگی های فیزیکوشیمیایی ، میکروویو