مدل سازی و بهینه سازی راکتور تری ریفورمینگ متان در شرایط گوناگون خوراک دهی جانبی با هدف بیشینه کردن بهره ی هیدروژن

استفاده از راکتورهای غشایی برای توزیع یک یا چند ماده در طول بستر کاتالیستی (خوراک­دهی جانبی) یکی از روش های موثر در کنترل مسیر انجام واکنش برای رسیدن به بهترین عملکرد راکتور می­ باشد. در این پژوهش­، بهینه­ سازی سه ساختار راکتور غشایی و راکتور مرسوم تری ریفورمینگ متان با هدف بیشینه کردن بهره­ی هیدروژن برای تولید گاز سنتز مناسب برای فرایندهای بعدی شامل سنتز مستقیم دی­متیل اتر، متانول و فیشرتروپش انجام شده­است. در این راستا، یک آنالیز حساسیت برای شناسایی پارامترهای موثر بر بهره ی هیدروژن در راکتورهای غشایی اکسیژن، دی اکسید کربن و بخارآب انجام شد. مقایسه بین این راکتورها در شرایط بهینه نشان می­ دهد که راکتور غشایی اکسیژن دارای مزایایی مانند افزایش میزان تبدیل متان و بهره­ ی هیدروژن و افزایش طول عمر کاتالیست بخاطر حذف نقطه ی داغ در پروفایل دمایی راکتور نسبت به سایر ساختارها می­باشد. همچنین بهره ی هیدروژن در راکتور غشایی اکسیژن به ترتیب ۸ و ۱۰ درصد نسبت به راکتور مرسوم در شرایط تولید گاز سنتز مناسب برای فرایندهای تولید متانول و دی تیل اتر افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، تری ریفورمینگ متان ، گاز سنتز ، خوراک دهی جانبی ، بهره ی هیدروژن