اثر تمرینات تصویرسازی حرکتی بر راه رفتن، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس :کارآزمایی کنترل شده تصادفی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات تصویرسازی حرکتی بر توانایی راه رفتن ، شدت خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) بود. جامعه پژوهش شامل زنان ۲۰ تا ۵۰ سال مبتلا به ام اس با مقیاس وضعیت شدت ناتوانی ۱ تا ۵/۲ و عضو انجمن ام اس شهر اصفهان بودند. از بین بیماران داوطلب ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب و در دو گروه تجربی وکنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های هر دو گروه قبل از شروع برنامه تمرینی پرسشنامه های کیفیت زندگی و شدت خستگی بیماران ام اس را تکمیل کردند و در آزمون های برخاستن و راه رفتن زمان دار شرکت کردند. گروه تجربی هشت هفته تمرینات تصویرسازی حرکتی را سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت۲۵ تا ۳۰دقیقه اجرا کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام داد. پس از هشت هفته دو گروه مجدد با آزمون های قبلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون آنالیزکوواریانس در سطح خطای ۰۵/۰ تحلیل شد. نتایج نشان داد پس آزمون های برخاستن و راه رفتن زمان دار (۰۰۱/۰= p)، شدت خستگی (۰۰۱/۰= p) و کیفیت زندگی (۰۰۱/۰= p) بین دو گروه تفاوت معناداری داشت. همچنین نتایج گروه تجربی نشان داد به ترتیب توانایی برخاستن و راه رفتن زمان دار ۰۹/۳۱ درصد و کیفیت زندگی ۵۷/۱۹ درصد، افزایش و خستگی بیماران ۵۵/۱۵درصد کاهش داشت. درمجموع استفاده از تمرینات تصویرسازی حرکتی به دلیل مزایای عدم نیاز به حرکت بدنی و عدم بروز خستگی حاصل از آن در مقایسه با دیگر روش های تمرینی در برنامه توانبخشی بیماران ام اس توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

تصویرسازی حرکتی ، مولتیپل اسکلروزیس ، راه رفتن ، خستگی ، کیفیت زندگی