تاثیرات جدایی احتمالی شهرری از کلانشهر تهران

شهرری به عنوان مرکز بخش ری از توابع شهرستان ری از سال ۱۳۹۳، قانونا به عنوان منطقه ۲۲ کلان شهر تهران شناخته شد و از آن سال تاکنون، مدیران و معتمدین شهرری، به انحاءم ختلف تلاش می کنند تا این شهر را باز پس گرفته و دوباره به عنوان مرکز بخش ری تعریف کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی پیامدهای احتمالی جدایی شهرری (منطقه ۲۰ تهران) از کلان شهر تهران است و در این راستا، سناریوهای مختلف موردبررسی قرار گیرد. انجام این پژوهش، به دلیل تبیین پیامدها و سناریوهای مختلف، مهم و ضروری است. این پژوهش به دلیل بررسی پیامدهای جدایی شهرری از کلان شهر تهران و طرح سناریوهای مختلف از نوآوری برخوردار است. روش تحقیق مبتنی بر روش تحلیلی- توسعه ای است. گردآوری داده ها به روش اسنادی و پیمایشی انجام شده و در تحلیل داده ها از روش های کمی (آزمون های آماری، نرم افزار MIC MAC و نرم افزار Wizard) و کیفی (تحلیل مضمون) استفاده شده است. جامعه آماری شامل شهروندان شهرری و گروه خبرگان است که بر اساس فرمول کوکران و با در نظر گرفتن ۹۵% ضریب اطمینان از ۳۸۴ نفر از شهروندان پرسشگری به عمل آمده و ۳۶ نفر از گروه خبرگان مورد مصاحبه قرارگرفته اند. نتایج نشان می دهد که بعد حقوقی- قانونی با میانگین ۳.۲۳ بیشترین و بعد محیط زیستی با میانگین ۱.۸۰ کمترین پیامدها را از جدایی احتمالی شهرری از شهر تهران خواهند داشت. ابعاد اقتصادی- مالی، فیزیکی- کالبدی، و اداری- نهادی نیز به ترتیب با میانگین های ۲.۶۸، ۲.۵۹، و ۲.۵۱، دارای پیامدهای متوسط خواهند بود و بعد اجتماعی- فرهنگی با میانگین ۳.۱۱، دارای پیامد بالا در مقیاس لیکرت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی پیامدها ، الحاق ، تفرق سیاسی ، شهر ری ، کلان شهر تهران