مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و درمان چشم انداز زمان بر تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد مخدر: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: سوءمصرف مواد یک فاجعه برای افراد مصرف کننده، خانواده­شان و جامعه می باشد. روند رو به افزایش آن، چالش های بزرگی را برای افراد و سیستم­های بهداشتی ایجاد می کنند. استراتژی های درمانی موثر برای مقابله با این چالش ها ضروری هستند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و درمان چشم انداز زمان بر تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد مخدر انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مردان وابسته به مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۳ بود که ۶۰ نفر از آن ها به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (۲۰ نفره) جایگزین شدند. گروه فراشناختی ۸ جلسه و گروه چشم انداز زمان ۶ جلسه تحت مداخله قرار گرفتند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه دشواری در تنظیم هیجان Gratz و Roemer (۲۰۰۴) انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اثر مداخلات بر بهبودی تنظیم هیجان (۰۰۱/۰=P، ۵۰/۹۵۹=F) افراد وابسته به مواد مخدر معنی دار بود و این اثرات مثبت در دوره پی گیری پایدار ماند. هم چنین، بین شیوه های درمانی تفاوت آماری معنادار وجود داشت (۰۰۱/۰>P) و درمان فراشناختی بر تنظیم هیجان این افراد اثربخشی بیشتری داشت (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر درمان فراشناختی بر تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد مخدر در پژوهش حاضر، توجه بیشتر به انجام آموزش ها بر اساس این مداخله پیشنهاد می شود. واژه های کلیدی: وابستگی به مواد مخدر، تنظیم هیجان، درمان فراشناختی، درمان چشم انداز زمان

کلیدواژه ها:

Drug dependence ، Emotion regulation ، Metacognitive therapy ، Time perspective therapy ، وابستگی به مواد مخدر ، تنظیم هیجان ، درمان فراشناختی ، درمان چشم انداز زمان