اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر ناگویی خلقی و اندیشه پردازی خودکشی در زنان قربانی خشونت خانگی: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: با توجه به افزایش تعداد قربانیان خشونت خانگی و مشکلات آن ها در زمینه ناگویی خلقی و اندیشه پردازی خودکشی به نظر می رسد به کارگیری مداخلاتی مانند درمان فراتشخیصی یکپارچه با هدف کاهش خشونت خانگی ضروری است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر ناگویی خلقی و اندیشه پردازی خودکشی در زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز اورژانس اجتماعی و کلینیک های مشاور خانواده شهر تهران در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ بود. تعداد ۳۳ نفر به روش نمونه گیری هدف مند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۸ نفر) و کنترل (۱۸ نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه های خشونت نسبت به زنان Haj-Yahia (۲۰۰۱)، ناگویی خلقی Bagby (۱۹۹۴) و اندیشه پردازی خودکشی Beck و Steer (۱۹۹۱) بود. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری در ناگویی خلقی (۲۷/۱۱۷=F، ۰۰۱/۰P<) و اندیشه پردازی خودکشی (۱۹/۴۷=F، ۰۰۱/۰P<)، تفاوت معنادار وجود دارد و این تفاوت تا مرحله پی گیری نیز تداوم داشته است. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه بر ناگویی خلقی و اندیشه پردازی خودکشی در زنان قربانی خشونت خانگی موثر است. بنابراین، استفاده از این رویکرد جهت کاهش ناگویی خلقی و اندیشه پردازی خودکشی به روان شناسان و متخصصان حیطه خانواده پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: درمان فراتشخیصی یکپارچه، ناگویی خلقی، اندیشه پردازی خودکشی، خشونت خانگی

کلیدواژه ها:

Integrated trans-diagnostic therapy ، Alexithymia ، Suicidal ideation ، Domestic violence ، درمان فراتشخیصی یکپارچه ، ناگویی خلقی ، اندیشه پردازی خودکشی ، خشونت خانگی