اثربخشی «درمان پذیرش و تعهد» بر حالت استیصال و شرم در دختران با سندرم پیش از قاعدگی

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی می تواند پیامدهای ناخوشایندی در زمینه فردی و تحصیلی برای دانش-آموزان دختر به دنبال داشته باشد.  لذا اجرای مداخلات روانشناختی در این گروه از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "درمان پذیرش و تعهد" بر حالت استیصال و شرم در دختران با سندرم پیش از قاعدگی بود.  روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری ۲ ماه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان دختر متوسطه اول مدارس شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند. از میان آن ها ۳۰ تن به روش نمونه گیری هدفمند با استفاده از مصاحبه تشخیصی با سندرم پیش از قاعدگی شناسایی انتخاب و با تصادفی ساده با استفاده از قرعه کشی در گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس حالت استیصال" (State Desperation Scale) و "مقیاس آمادگی شرم و گناه" (Guilt and Shame Proneness Scale) بود. روایی محتوای ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای ۸ جلسه "درمان پذیرش و تعهد” برای گروه مداخله، داده ها در  نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: "درمان پذیرش و تعهد" در طول زمان بر کاهش حالت استیصال (۰۰۱/۰=P، ۶۵۴/۱۰=F) و شرم (۰۰۱/۰=P، ۴۱۳/۸=F) گروه مداخله نسبت به کنترل، موثر بوده است.  نتیجه گیری: "درمان پذیرش و تعهد” در کاهش حالت استیصال و شرم دختران با سندرم پیش از قاعدگی موثر بود. پیشنهاد می شود که در جهت کاهش حالت استیصال و شرم  "درمان پذیرش و تعهد” برای دانش آموزان برگزار شود.

کلیدواژه ها:

Shame ، Desperation State ، Acceptance and Commitment Therapy ، Premenstrual Syndrome ، Female Adolescence. ، شرم ، حالت استیصال ، درمان پذیرش و تعهد ، سندرم پیش از قاعدگی ، نوجوانان دختر.